Gemaal De Cruquius
Van Wikipedia
Gemaal Cruquius uit 1849 is één van de drie gemalen waarmee de Haarlemmermeer tussen 1849 en 1852 is ingepolderd. Het gemaal heeft nadien nooit een modernisering ondergaan en is om die reden in 1933 buiten werking gesteld. De andere twee gemalen, De Leeghwater en De Lijnden, waren wel gemoderniseerd en konden vanaf die tijd ook zonder De Cruquius de polder drooghouden. Al in 1934 werd het gemaal ingericht als museum. Het museum toont de strijd die Nederland door de eeuwen heen tegen het water voerde. Ook de machinekamer uit 1849 is nog aanwezig. Hierin staat 's werelds grootste stoommachine, met een cilinder van 3,66 meter doorsnee. Deze machine dreef acht balansarmen aan van elk 10.000 kilo welke als tentakels naar buiten steken. Aan deze armen bevinden zich de zuigers welke als waterpomp werken. Samen brachten die bij elke slag van de stoommachine 64.000 liter water omhoog.
In 2002 is de machine door prins Willem-Alexander opnieuw (nu hydraulisch) in beweging gesteld.
Gemaal Cruquius is genoemd naar de Nederlandse waterbouwkundige Nicolaus Samuelis Cruquius. Het gemaal heeft op haar beurt de naam Cruquius gegeven aan het dorp waarin het staat.
[bewerk] Externe link
Voor uitgebreide technische informatie, animaties, foto's, tekeningen, video's, historie enz:
|
|
|
|---|---|
| De Lynden | De Cruquius | De Bolstra | De Koning Willem I | De Leeghwater
|
|
