George C. Marshall
Van Wikipedia
George Catlett Marshall (Uniontown, Pennsylvania, 31 december 1880 – 16 oktober 1959) is een Amerikaanse vijf-sterren-generaal en staatsman. Hij is in Europa vooral bekend door zijn Marshall-plan om met Amerikaanse financiële steun West-Europa te helpen, waarvoor hij in 1953 de Nobelprijs voor de Vrede ontving.
Inhoud |
[bewerk] Militaire carrière
Marshall werd geboren in een familie uit de middenklasse. Nadat hij in 1901 was afgestudeerd aan het Virginia Military Institute, ging hij het Amerikaanse leger in.
Hij werd gestationeerd op verschillende posities in de VS en de Filipijnen, en werd getraind in moderne oorlogsvoering.
[bewerk] Eerste Wereldoorlog
Gedurende de Eerste Wereldoorlog ging hij in de zomer van 1917 met de rang van kapitein naar Frankrijk als het hoofd van de training en planning voor de eerste infanterie divisie. Halverwege het jaar 1918 werd hij gepromoveerd naar het hoofdkantoor van de American Expeditionary Forces, waar hij een belangrijke planner werd voor de Amerikaanse operaties. Hij speelde een belangrijke rol in de vormgeving en coördinatie van het Meuse-Argonne offensief, dat Duitsland tot overgave dwong.
[bewerk] Tussen de twee wereldoorlogen
In 1919 werd hij de adjudant (aide de camp) van generaal John Pershing. Tussen 1920 en 1924 werkte Marshall op verschillende posities in het Amerikaanse leger, met focus op het onderwijzen en trainen in moderne, gemechaniseerde oorlogsvoering.
Tussen de Eerste Wereldoorlog en de Tweede Wereldoorlog was hij een belangrijk planner en schrijver in het ministerie van Oorlog, werkte vanaf 1924 drie jaar in China en gaf les aan het Army War College.
Hij werd gepromoveerd tot brigadegeneraal in oktober 1936. In 1939 werd hij door president Franklin D. Roosevelt benoemd tot chef van de Generale Staf (daarbij 20 anderen, die al langer generaal waren, passerend), wat hij bleef tot 1945.
[bewerk] Tweede Wereldoorlog
Marshall schreef het document voor de centrale strategie voor alle geallieerde operaties in Europa, selecteerde Dwight Eisenhower als opperste bevelhebber in Europa en gaf Operatie Overlord, de invasie in Normandië, vorm. Gedurende de rest van de Tweede Wereldoorlog, coördineerde Marshall alle geallieerde operaties in Europa en de Stille Oceaan. Hij werd door Winston Churchill gekenschetst als de organisator van de geallieerde overwinning. Time Magazine riep Marshall uit tot man van het jaar in 1944.
Samen met Eisenhower en MacArthur werd hij in 1944 benoemd tot vijf-sterren-generaal. Als adviseur van de presidenten Roosevelt en Truman nam hij deel aan alle grote conferenties tijdens de oorlog en in november 1945 werd hij benoemd tot persoonlijk adviseur van de president in China, waar hij - overigens tevergeefs - bemiddelde bij de onderhandelingen tussen de regering van Chiang Kai-shek en de Chinese communisten.
[bewerk] Politieke carrière
[bewerk] Buitenlandse Zaken
Marshall ging met pensioen in 1945 en werd benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken (Secretary of State) in 1947. In deze functie hield hij op 5 juni 1947 een toespraak op de Universiteit van Harvard, waarin hij een plan kenschetste van de Amerikaanse regering om bij te dragen in het herstel van Europa. Dit plan, dat bekend werd als het Marshall-plan, hielp Europa met een snelle wederopbouw. Hierdoor werd Marshall benoemd tot Time’s Man of the year in 1948 en kreeg hij de Nobelprijs voor de Vrede in 1953.
In 1949 nam hij ontslag bij het State Department en werd president voor het Amerikaanse Rode Kruis.
[bewerk] Defensie
In 1950 werd hij drie maanden na het begin van de Korea-oorlog teruggeroepen door president Truman als minister van defensie om het moreel van de troepen te herstellen, dat ernstig was aangetast door de diepe bezuinigingen van zijn voorganger Louis A. Johnson. Een jaar later trad hij definitief terug uit de politiek.
