Gewone margriet
Van Wikipedia
| Gewone margriet | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Margriet, close up |
|||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Leucanthemum vulgare |
De gewone margriet (Leucanthemum vulgare) is een vaste plant waarvan de hoofdbloei omstreeks juni valt. De plant heeft een bloemhoofdje met een geel hart bestaande uit buisbloemen, dat wordt omkranst door witte straalbloemen. De stengels zijn meestal niet of weinig vertakt. De wortelstok is meestal gedrongen en vertakt. Het aantal donkergroene bladeren is variabel. De gewone margriet is vrij karakteristiek voor graslanden die gemaaid worden, zoals bermen en hooilanden. Vaak kiemt de margriet op tijdelijk open plekken in het grasland zoals molshopen. Koningin Wilhelmina liet indertijd op Paleis het Loo de gazons tot en met juni ongemaaid waardoor de margrieten konden bloeien. Daarna werden deze terreinen weer als gazon beheerd. Inderdaad blijkt de margriet het in deze hooigazons goed te doen. Waar ze op zandgronden groeit is de grond vaak vermengd met leem of een ander fijnkorrelige grondsoort. Op klei is het indicator voor minder grote voedselrijkdom.
De naam margriet komt van het Griekse margarites, dat weer uit het Babylonisch komt en parel betekent. Een andere Nederlandse naam die in vroegere tijden voor de margriet is gebruikt is ganzebloem, die tegenwoordig voor een andere soort wordt gebruikt.
Als tuinplant worden vaak andere leucanthemum-soorten toegepast. Voorbeelden hiervan zijn: Leucanthemum maximum, Leucanthemum lacustre x maximum en leucanthemum superbum
[bewerk] Literatuur
- Londo, dr. G. Natuurtuinen en -parken zutphen 1977 ISBN 9003950008
- Meijden, R van der: Heukels' flora van Nederland. 22ste druk Groningen 1996
- Weeda. E.: Nederlandse Oecologische Flora deel 4 1991
- Flora van België, het Groothertogdom Luxemburg, Noord-Frankrijk en de aangrenzende gebieden van Jacques Lambinon, Joseph-Edgard de Langhe, Léon Delvosalle en Jacques Duvigneaud en uitgegeven door de Nationale plantentuin
[bewerk] Externe link
- SoortenBank.nl beschrijving en afbeeldingen
