Groot-Colombia
Van Wikipedia
| Vlag | Wapen |
|---|---|
 Details |
 |
| Kaart | |
|
|
|
| Hoofdstad | Bogotá |
| Regeringsvorm | federale republiek |
| Staatshoofd | Simón Bolívar 17 december 1819 - 4 mei 1830 Domingo Caycedo a.i. 4 mei - 13 juni 1830 Joaquín de Mosquera 13 juni - 5 september 1830 Rafael Urdaneta a.i. 5 september 1830 - 3 mei 1831 Domingo Caycedo a.i. 3 mei - 21 november 1831 |
| Dynastie | n.v.t. |
| Bestaan | 17 december 1819-1830 |
| Ontstaan uit | Spanje (als Nieuw-Granada) |
| Opgegaan in | Republiek Nieuw-Granada Venezuela Ecuador |
| Oppervlakte | +/- 2.400.000 km² |
| Inwoners | |
| Taal | Spaans |
| Religie | rooms-katholiek |
| Munteenheid | peso |
| Leus | {{{leus}}} |
Groot Colombia (officieel: República de Colombia) was een federatie in Latijns-Amerika die tussen 1819 en 1830 bestond. Het grondgebied bestond uit de huidige landen Colombia, Venezuela en Ecuador, en dat deel van Panama dat destijds deel uitmaakte van Colombia. De term Groot Colombia werd pas veel later gebruikt, om verwarring met de huidige staat Colombia te vermijden.
[bewerk] Staatsinrichting
Groot Colombia was een creatie van Simón Bolívar, die op 17 december 1819 werd opgericht tijdens het Congres van Angostura. Per decreet werd geregeld dat “De Republieken Venezuela en Nueva Granada vanaf heden worden samengevoegd tot een eenheid onder de glorieuze naam República de Colombia”.,
Tijdens het Congres van Cúcuta in 1821 werd de politieke organisatie van het land vastgelegd. De stad Bogotá werd aangewezen als hoofdstad en er werden nieuwe departementen gemaakt.
De constitutie gaf een grote uitvoerende macht aan de president. Er waren regionale vicepresidenten die bij afwezigheid van de president konden handelen in diens naam. De president werd gekozen door een kiescollege. Het parlement bestond uit twee kamers, die werden gekozen door de drie regio’s van de republiek: Colombia, Venezuela en Quito. De regio’s waren ieder opgedeeld in departementen, provincies en kantons.
[bewerk] Geschiedenis
Nadat Simón Bolívar sinds 1816 enkele grote overwinningen had behaald, riep hij op 17 december 1819 in Angostura (het huidige Ciudad Bolívar) de Republiek van Groot-Colombia uit. Hij werd er zelf de eerste president van. De laatste nog achtergebleven Spanjaarden werden verslagen tijdens de historische Slag van Carabobo, op 24 juni 1821.
Gedurende de eerste jaren van haar bestaan hielp Groot-Colombia andere provincies die nog onder Spaans gezag stonden bij de strijd voor onafhankelijkheid. De onafhankelijkheid van Peru kon met deze hulp gerealiseerd worden. Vanwege de successen werd president Bolívar herverkozen in 1826.
Kort daarna bleek de staat toch niet stabiel te zijn. Er heerste rivaliteit tussen de verschillende regio’s. De federatie was opgericht door Bolívar, die droomde van een verenigd Zuid-Amerika. Maar andere leiders in die regio deelden die droom niet. Zij meenden dat er nog geen sprake was van onafhankelijkheid zolang de verschillende regio’s in de federatie niet als zelfstandige naties konden opereren. In 1827 was de onderlinge rivaliteit zo groot dat de federatie de facto als uit elkaar gevallen kon worden beschouwd. In 1828 trad Bolívar teleurgesteld af als president.
In de periode tot 1830 volgden verschillende presidenten en interim-presidenten elkaar in hoog tempo op. De laatste president, Rafael Urdaneta, probeerde vanuit Bogotá wanhopig de eenheid te bewaren, maar tevergeefs. Na het terugtreden van Bolívar waren de spanningen dermate toegenomen dat de federatie in 1830 ophield te bestaan.
[bewerk] Federaties in Latijns-Amerika
Er hebben in Latijns-Amerika verschillende soortgelijke projecten plaatsgevonden, zoals de Confederatie van Peru en Bolivia en de Verenigde Staten van Centraal-Amerika.
De jonge Zuid-Amerikaanse Statengemeenschap, opgericht in 2004, is een nieuwe poging om toch te komen tot meer samenwerking in de regio. Anders dan bij de eerdere pogingen die allen mislukte, blijft de soevereiniteit bij deze statengemeenschap uitdrukkelijk bij de verschillende staten.
