Guido Claus
Van Wikipedia
Guido Claus (Brugge, 27 februari 1931 - Gent, 9 november 1991) was een Vlaams acteur en café-eigenaar ('Hotsy Totsy Jazz Club'); oudste broer van schrijver Hugo Claus.
[bewerk] De 'Hotsy Totsy Jazz Club'
Het verhaal van de befaamde 'Hotsy Totsy Club' start in 1973, het jaar waarin zijn jongste broer Johan Claus (geb. 1938) het pand - gelegen op de hoek van de Gentse Hoogstraat met de Oude Houtlei - inricht en decoreert met voor ogen de gelijknamige 'Hotsy Totsy Club' van Al Capone uit het Chicago van de jaren dertig. In datzelfde jaar nog laat hij de exploitatie over aan broer Guido die er zijn levenswerk van maakt.
Het unieke interieur, de gezelligheid en de persoonlijkheden van Guido en levensgezellin Motte geven het artiestencafé een renommé tot ver buiten de grenzen. Ook broer Hugo Claus, Jan Hoet, en vele anderen, zijn er een graag geziene gasten, die regelmatig een kaartje legt met zijn broer en zijn literaire vrienden. Van Hugo Claus hangt buiten aan de zijmuur van de Oude Houtlei trouwens een lofgedicht op de 'Hotsy Totsy', genaamd 'Achter deze gevel hier'. [1]
De 'Hotsy Totsy' is als authentiek Gentse artiestencafé ruim 30 jaar een begrip in Gent en is nog steeds een pleisterplaats voor iedereen die geïnteresseerd is in kunst en cultuur.
Op 17 maart 1983, stelde Hugo Claus in de club zijn lang verbeide magnum opus Het verdriet van België voor aan pers en publiek. De publicatie zorgde in de Belgische pers voor een nooit geziene hype.
Van 1986 tot 1991 vormde Guido Claus met Jan Albert De Bruyne (alias 'Prof. Arnoldus Goedbier') het muzikaal straattheater-duo 'Twee Wezen', speelde hij in de toneelbewerking van Lijmen & Het been (naar Willem Elsschot) in het NTG (september 1986), en vertolkte tevens een tiental rolletjes in films, onder meer in: 'De Loteling' (1973), 'Vrijdag' (1981) en 'Hector' (1987).
In november 1991 overlijdt Guido Claus plots en koopt de Groep Druwel de zaak en het nabijgelegen pand.