Guy de Maupassant
Van Wikipedia
Guy de Maupassant (5 augustus 1850 – 6 juli 1893) was een Frans schrijver. In 12 jaar tijd schreef hij meer dan 7 romans en 300 contes.
Guy de Maupassant werd geboren op Château de Miromesnil bij Tourville-sur-Arques. Op twintigjarige leeftijd kreeg hij te maken met de gruwelen van de Frans-Duitse oorlog, een gebeurtenis die hem erg gekenmerkt heeft. Het is een thema dat in zijn oeuvre vaak terugkeert. Op 22-jarige leeftijd bekomt hij een post op het Ministerie in Parijs. Om te ontsnappen aan de middelmatigheid van het bureauleven, begint hij novelles te schrijven. Verscheidene kranten verspreiden zijn novelles voordat ze in boekvorm verschenen. Op 30-jarige leeftijd was Maupassant bekend in heel Frankrijk, en ook in het buitenland (vooral in Rusland) als een succesauteur. Zijn literaire glorie stond hem toe een mondain leven te leiden. Zo kocht hij o.a. een jacht om cruises op de Middellandse Zee te maken. Zijn decadente levensstijl en intellectueel werk woog zwaar op hem: hij werd schizofreen. Op 41-jarige leeftijd, na een mislukte zelfmoordpoging, werd hij opgenomen in Passy waar hij in 1893 zou sterven. Hij was een bewonderaar en vriend van Gustave Flaubert.
[bewerk] Kenmerken oeuvre
Guy de Maupassant is een schrijver van het naturalisme. Guy de Maupassant had een overwegend pessimistische kijk op de wereld. Voor hem was het leven "een avontuur zonder doel". en was de mens "een beest nauwelijks beschaafder dan de andere". In zijn verhalen beschrijft hij een zwakke maatschappij met egoïstisch, oneerlijke, wrede en belachelijke mensen (gierige koopmannen, hypocriete en ijdele edelen...) Er is geen enkele menselijke ondeugd waarover hij niet geschreven heeft. Oorlogsgruwel is het belangrijkste motief in zijn oeuvre. Op het einde van zijn leven was angst een motief dat steeds frequenter in zijn werk voorkwam.
[bewerk] Werk
- Le Horla
- Bel Ami
- Boule de Suif
- Claire de Lune
- Contes de la Bécasse
- Fort comme la mort
- L'inutile beauté
- La main gauche
- La maison Tellier
- Mademoiselle Fifi
- Pierre et Jean
- Mont-Oriol (1886)
- La parure
