Heimanswetering
Van Wikipedia
De Heimanswetering is rond 1200 gegraven voor afvoer van het afgegraven veen aan weerskanten van de wetering. De Heimanswetering is een verbinding tussen het Leidsche Meer, waarvan het huidige Braassemermeer nog over is, en de waterweg tussen Utrecht en de Noordzee, nu Oude Rijn.
Rond 1660 een kanaal gegraven van de Gouwe naar de Kromme Aar, de Nieuwe Vaart. Dit om de vaarweg tussen Gouda en Amsterdam te bekorten. Dit kanaal kwam ter hoogte van de tegenwoordige Zegerplas in de Kromme Aar. Hierdoor werd de Heimanswetering minder druk bevaren omdat veel schippers kozen voor de route via de Aar richting Amstel (door Ter Aar).
Na opening van het Aarkanaal rond 1825 wordt er nog minder vervoerd over de Heimanswetering, maar door de groei van het transport in Nederland veranderde dat rond 1920. In 1932 werd de Heimanswetering tot eerste klas vaarweg bestempeld en na de oorlog (1952/1953) werd de diepte van het kanaal vergroot en werd de Heimanswetering weer een belangrijk vaarwater. Kerosine voor Schiphol werd vanuit Rotterdam, door het centrum van Alphen via de Heimanswetering vervoerd. Na de aanleg van pijpleidingen is er een eind gekomen aan dit transport.
De Heimanswetering is een onderdeel van de Staande Mastroute van Zeeland naar het IJsselmeer, een van de drukste pleziervaartroutes van Nederland.
De Heimanswetering gaat ter hoogte van Woubrugge over in de Woudwetering.
Over de Heimanswetering / Woudwetering liggen 2 bruggen. De ’s Molenaarsbrug ligt aan het begin van de Heimanswetering bij de Oude Rijn en de tweede ligt bij Woubrugge. Deze brug wordt vaak aangegeven als scheiding tussen de Heimanswetering en de Woudwetering.
