Het Vlaamse Kruis
Van Wikipedia
Het Vlaamse Kruis is een Vlaamse hulpverleningsorganisatie en vzw die op 20 oktober 1927 werd opgericht als tegenhanger van het Rode Kruis. De voornaamste reden voor het oprichten van de vereniging was de grote nood aan degelijke medische verzorging in het naoorlogse Vlaanderen en de wens om hulpverlening met het Nederlands als voertaal te kunnen aanbieden.
[bewerk] Geschiedenis
Het Vlaamse Kruis vzw. werd opgericht in 1927. De voorbije oorlog verduidelijkte de nood aan degelijke medische verzorging en het verlangen naar de Vlaamse taal als communicatiemiddel. Het Vlaamse Kruis vzw. werd opgericht om aan deze wensen tegemoet te komen.
Prof. dr. F. Daels en dr. A. Depage hadden al eerder met de idee gespeeld om een Vlaamse vereniging - actief in de gezondheidszorg- op te richten. Op 20 oktober 1927 werd de vereniging "Het Vlaamsche Kruis" opgericht, waarbij dr. J. Laureys de eerste algemeen voorzitter werd. E. Ilegems werd algemeen secretaris en L. Augusteyns algemeen schatbewaarder.
Al van bij haar oprichting kon Het Vlaamse Kruis aan de slag. Immers eind november 1928 begaven de Scheldedijken te Dendermonde. Als eersten waren de Vlaamse-Kruisvrijwilligers ter plaatse en boden ze hulp aan de bevolking met een ingerichte hulppost en ingezamelde goederen. Hetzelfde herhaalde zich bij de volgende overstromingen. In 1929 verscheen het eerste handboek van dr. Laureys over eerste hulp. Het werd een groot succes met vele herdrukken en ook het onderwijs gebruikte het. Naast cursussen voor EHBO werden ook lessen gegeven in volkshygiëne.
Op de vooravond van Wereldoorlog II telde de vereniging een honderdtal afdelingen en genoot waardering en subsidies van gemeenten en provincies. Het Algemeen Secretariaat was gevestigd te Antwerpen en naast een bibliothecaris waren er enkele bedienden in dienst. Men telde meer dan 5 000 leden. Tijdens de oorlog werd massaal hulp geboden aan de burgerbevolking zowel tijdens de meidagen '40 als tijdens de bombardementen van de geallieerden als bij de V1-bommen van de Duitsers.
Tijdens de bezetting voerde de organisatie een neutrale koers en nam op geen enkel gebied deel aan enige vorm van collaboratie. Echter, bij de bevrijding werd Het Vlaamse Kruis ten onrechte in een slecht daglicht gesteld. In de meeste afdelingen geraakten vele bestuursleden al dan niet verwikkeld in de repressie. Mensen werden afgeschrikt door het woord "Vlaamse". Het ledenaantal slonk, subsidies vielen weg, bedienden moesten afgedankt worden. Een aantal afdelingen hielen stand, vooral in het Antwerpse waar men toch goede herinneringen had aan de enorme inzet en hulp van Het Vlaamse Kruis bij de V1-bommen. Zo startte men in 1948 te Antwerpen een ambulancedienst voor secundair ziekenvervoer met zeer sociale prijzen. Bij de overstromingen van Ruisbroek in 1976 was Het Vlaamse Kruis ook weer present met een hulppost.
Na de verhuis van het Algemeen Secretariaat van Antwerpen naar Leuven, waar Prof. dr. G. Stalpaert algemeen voorzitter werd, vestigde de vereniging zich te Gent en werd dr. J. Daels algemeen voorzitter. In 1982 werd de EHBO-commissie terug opgestart. Een nieuw leerboek van eerstehulpdiensten zag het daglicht. Voor de praktische oefeningen van de cursisten werd een dienst opgericht: VENUS (Vereniging voor Enscenering, Nabootsing en Uitbeelding van Slachtoffers).
Na een verhuis naar Antwerpen werd een bediende in dienst genomen en ontving Het Vlaamse Kruis van de Vlaamse Gemeenschap haar eerste subsidie in het kader van VIG (Vlaams Instituut voor Gezondheidspromotie). In 2000 bekwam Het Vlaamse Kruis een erkenning als vereniging in het Socio-Cultureel Volwassenenwerk. Dit gaf extra mogelijkheden voor de organisatie en leidde in de jaren nadien tot de uitbouw van een Algemeen Secretariaat met momenteel 9 personeelsleden en een verhuis naar eigen gebouwen in Boechout. Ook de nationale, provinciale en afdelingsstructuren werden verstevigd, de vereniging kreeg een eigen uniformiteit, uitstraling en het aanbod aan kaderopleidingen werd gevoelig uitgebreid. Via eigen publicaties van cursussen en tijdschrift was de vereniging hierbij telkens mee met nieuwe ontwikkelingen op het vlak van eerstehulpverlening. Hiermee is Het Vlaamse Kruis met recht en reden de op-een-na-grootste kruisvereniging van het land. Of met andere woorden: de "andere" kruisvereniging - sinds 1927.
[bewerk] Huidige werking
Het Vlaamse Kruis telt 29 afdelingen verspreid over Vlaanderen en kan op de steun van meer dan 1000 vrijwilligers rekenen. Alle leden van het Vlaamse Kruis werken belangeloos. Het Vlaamse Kruis is erkend en gesubsidieerd door het Ministerie van Cultuur. Het Vlaamse Kruis stelt tevens 30 personen tewerk.
Het Vlaamse Kruis werkt voornamelijk als hulpverleningsorganisatie bij rampen en verzorgt de EHBO-permanentie van talloze evenementen in Vlaanderen. Daarnaast organiseert het ook EHBO-opleidingen, staat het in voor ziekenvervoer en is er een uitleendienst voor medisch materiaal.
Algemeen voorzitter van Het Vlaamse Kruis is dr. Alfons Uytterhoeven. Het Algemeen Secretariaat in Boechout wordt geleid door algemeen directeur Luc Soetewey.
In 2007 viert de vereniging haar 80-jarig bestaan.
