Ingólfur Arnarson

Van Wikipedia

Ingólfur Arnarson (soms ook wel Björnólfsson genoemd) was een Noors stamhoofd die Noorwegen ontvluchtte en besloot naar IJsland af te reizen (zie ook: Geschiedenis van IJsland). Hij zou de eerste blijken te zijn die zich met zijn vrouw Hallveig Fróðadóttir en stamgenoten permanent op IJsland zou vestigen. Toen hij de zuidkust van IJsland naderde, gooide hij, naar destijds vigerend heidens gebruik, twee heilige aan de Noorse god Þor (ofwel Thor) gewijde houten balken (de Öndvegissúlur) overboord, en zweerde dat hij op de plaats waar ze aan land zouden spoelen zijn boerderij zou bouwen. Zijn slaven Karli en Vífil vonden ze ongeveer 3 jaar later terug aan de zuidoostkust van de baai [[Faxaflói], en Ingólfur vestigde zich er omstreeks 877. Hij noemde deze plek Reykjavík (Rookbaai) omdat hij stoom zag oprijzen uit de hete bronnen in de omgeving, waarvan hij aanvankelijk dacht dat het rook was (stoom uit de grond was voor de Noren een onbekend fenomeen). Reykur betekent rook, en vík is kleine baai of inham. Deze plaats is nu de hoofdstad van IJsland. In Reykjavík zijn de straten Karlagata en Vífilsgata naar de beide slaven vernoemd.

Ingólfur verbleef zijn eerste winter van 874 bij Ingólshöfði, een kaap van 1200 bij 750 meter, en 76 meter hoog. Vroeger stond deze kaap aan de kust, maar ligt nu door het omhoogrijzen van IJsland na de laatste ijstijd een paar honderd meter landinwaards. De volgende winter verbleef hij waarschijnlijk bij zijn pleegbroer Hjörleif Hróðmarsson bij Hjörleifshöfði (die daar door zijn slaven vermoord werd, zie ook Westman-eilanden). De derde winter bracht hij bij Fjallstún (bergweide) door, vlakbij de Ingólfsfjall (een berg van 551 meter hoog even ten noorden van de plaats Selfoss) en de daarbij liggende heuvel Inghóll, waar, volgens de legenden, Ingólfur na zijn dood is begraven.