Ionsterkte
Van Wikipedia
De ionsterkte van een oplossing van zouten is een gewogen som van de concentraties van alle ionen die aanwezig zijn, gewogen met het kwadraat van de ionlading. De ionsterkte is een maat die in de fysische chemie gebruikt wordt om aan te geven hoe sterk een oplossing afwijkt van een ideaal verdunde oplossing.
In formulevorm:
-
- I = Σ mizi2
Hierbij is zi de lading van het ion en mi zijn concentratie uitgedrukt als molaliteit.
De aanwezigheid van geladen opgeloste deeltjes heeft sterk de neiging het thermodynamisch gedrag van water te veranderen. Hoe hoger de lading van een ion, z, hoe sterker deze neiging. In een oplossing van hoge ionsterkte worden opgeloste moleculen (of ionen) sterk van elkaar afgeschermd. Hierdoor is de effectieve concentratie van de oplossing bij hoge ionsterkte lager. Dit kan de kinetiek van reacties beïnvloeden, maar ook de ligging van evenwichten kan hierdoor verschuiven.
Voor veel eigenschappen van oplossingen zoals evenwichtsconstanten van chemische reacties, worden de waarden gegeven geëxtrapoleerd naar een ionsterkte van nul, dat wil zeggen dat de waarden worden gegeven zoals ze gelden in een ideale verdunde oplossing. Voor sommige eigenschappen kan worden afgeleid hoe ze zich als functie van de ionsterkte gedragen, voor andere eigenschappen moet dit proefondervindelijk worden vastgesteld.
