Italiaans Regentschap Carnaro
Van Wikipedia
| Vlag | Wapen |
|---|---|
 (Details) |
 |
| Kaart | |
|
|
|
| Hoofdstad | Rijeka |
| Regeringsvorm | Republiek |
| Staatshoofd | Gabriele D'Annunzio |
| Bestaan | 1919-1920 |
| Ontstaan uit | Oostenrijk-Hongarije |
| Opgegaan in | Vrijstaat Fiume |
| Oppervlakte | |
| Inwoners | |
| Taal | Italiaans (officieel), Kroatisch |
| Religie | Katholicisme |
| Munteenheid | Italiaanse lire |
| Leus | {{{leus}}} |
Het Italiaanse Regentschap Carnaro (Reggenza Italiana del Carnaro in het Italiaans) is een nooit erkende staat die werd uitgeroepen door de Italiaanse schrijver Gabriele D'Annunzio in Fiume, wat nu de stad Rijeka in Kroatië is, op 8 september 1920. De naam was afkomstig van de Kvarnerbaai (Golfo Carnaro in het Italiaans, Kvarnerski Zaljev in het Kroatisch), waar de stad ligt. De zelfuitgeroepen staat werd in december van hetzelfde jaar vervangen door de Vrijstaat Fiume, die wel enige erkenning kreeg.
[bewerk] Geschiedenis
Gabriele D'Annunzio was verontwaardigd om de voorgestelde overhandiging van de stad Fiume tijdens de Vredesconferentie van Parijs in 1919, en op 12 september van dat jaar leidde hij een aanval van Italiaanse nationalistische partizanen op de stad, waardoor de geallieerde troepen die daar gelegerd waren zich gedwongen zagen terug te trekken. De groep verzocht de Italiaanse regering om Fiume te annexeren, maar deze weigerde. In plaats daarvan blokkeerde Italië alle wegen naar de stad, om zo de groep tot overgave te dwingen.
Als reactie hierop verklaarde D'Annunzio dat de stad onder het Italiaanse Regentschap Carnaro viel, met een grondwet die veel overeenkomsten vertoonde met het latere Italiaanse fascistische systeem. Hij riep zich uit tot dictator en noemde zichzelf de Duce. D'Annunzio negeerde het Verdrag van Rapallo en verklaarde Italië de oorlog. Men gaf zich pas over in december 1920 na een bombardement van de Italiaanse marine.
[bewerk] Grondwet
Het Handvest van Carnaro of Carta del Carnaro was een grondwet die anarchistische, proto-fascistische en republikeinse elementen combineerde. D'Annunzio wordt vaak gezien als een voorganger van de idealen en werkwijzen van het Italiaanse fascisme. Zijn expliciete politieke idealen werden zichtbaar in Fiume toen hij een samenwerking begon met de anarchosyndicalist Alceste De Ambris. De Ambris zorgde voor het juridische en politieke kader, waar D'Annunzio, die tevens dichter was, een poëtische invulling aan gaf. De Ambris was de leider van een groep muitende Italiaanse zeelui, die hun schip aan D'Annunzio gaven. De grondwet stichtte een corporale staat, met negen bonden - waar men verplicht lid van was - die elk een economische sector vertegenwoordigden, plus een tiende bond, bedacht door D'Annunzio, die de superieuren vertegenwoordigde.
De wetgevende macht werd verzord door een tweekamersysteem bestaande uit een Raad van de Besten (Consiglio degli Ottimi) en een Raad van de Bonden (Consiglio dei Provvisori). Een gezamelijke vergadering van de Raden (Arengo del Carnaro) was verantwoordelijk voor verdragen met buitenlandse machten, amendementen aan de grondwet en de aanwijzing van een dictator in tijden van nood.
