Jean Racine
Van Wikipedia
Jean Racine (La Ferté-Milon, 21 december 1639 - Parijs, 21 april 1699) was een Frans toneelschrijver, een van de "grote drie" van de zeventiende eeuw in Frankrijk (samen met Molière en Corneille). Racine schreef voornamelijk tragedies, maar ook één komedie (Les Plaideurs). [
[bewerk] Levensloop
Racine, vlug wees geworden, werd eerst opgevoed door zijn grootmoeder Marie Desmoulins en daarna door een tante die hem doorverwees naar le Port Royal, de wieg van het Jansenisme. Met zijn Andromaque breekt hij in 1667 defintief door als tragedieschrijver. In 1677 na de publicatie van Phèdre komt hij in gewetensnood (crise de conscience). Hij herstelt de band met zijn vroegere leermeesters, de Jansenisten van de Port-Royal, treedt in het huwelijk en aanvaardt samen met Boileau in opdracht de verloren gegane l'Histoire du règne de Louis XIV te schrijven. In 1698 vraagt hij begraven te worden in de Port-Royal. Jean Racine sterft in 1699 en is begraven op het St. Etienne-du-Mont-kerkhof in Parijs.
[bewerk] Bibliografie
- Ode sur la convalescene du roi, 1663
- La renommée aux muses, 1663
- La thebaïde, ou les frères ennemis, 1664
- Alexandre le grand, 1665
- Andromaque, 1667
- Les plaideurs, 1668 - De Pleiters
- Britannicus, 1669
- Bérénice, 1670
- Bajazet, 1672
- Mithridate, 1673
- Iphigénie, 1674
- Phèdre, 1677
- Œuvres, 1679
- Esther, 1689
- Athalie, 1691
| Vooraf gegaan door: François de La Mothe-Le-Vayer |
Zetel 13 Académie française |
Opgevolgd door: Jean-Baptiste-Henri de Valincour |
| Dit artikel is een beginnetje over kunst & cultuur. U wordt uitgenodigd op bewerk te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen. |  |
