Joseph de Maistre
Van Wikipedia
Joseph, comte de Maistre (Chambéry, 1 april 1753 – Turijn, 26 februari 1821) was een Italiaans politicus, schrijver en filosoof.
[bewerk] Leven
Joseph de Maistre werd geboren in 1753 in Chambéry in de Savoie en stamde uit een adellijke familie. Zijn vader, Xavier de Maistre, gaf hem een christelijke opvoeding, die hij kreeg bij de Jezuïeten. Meteen na zijn studies, op twintigjarige leeftijd, begon hij aan een carrière in de magistratuur. In 1788 werd hij senator. In 1793, bij het binnenvallen van de Franse troepen in de Savoie, volgde hij zijn koning in ballingschap naar Sardinië. Tijdens deze eerste periode van de Franse Revolutie schreef hij verscheidene politieke werken, waaronder Considérations sur la France, waarin hij een oordeel velde over de situatie van Frankrijk, zonder ooit Frankrijk te hebben bezocht.
In 1803 werd hij naar Sint-Petersburg afgevaardigd. Daar publiceerde hij in 1810 zijn Essai sur le principe générateur des institutions politiques, een werk over sociale politiek.
In 1816 bezocht de Maistre dan uiteindelijk Frankrijk. Men onthaalde hem met veel bewondering, want hij had per slot van rekening twintig jaar daarvoor voorspeld welke koers Frankrijk zou varen. In Frankrijk had men immers, onder de Restauratie, het koningschap hersteld. Hoewel hij zeer gelukkig was met deze ontwikkeling, rustte de Maistre niet op zijn lauweren en publiceerde hij nog enkele ophefmakende geschriften: Du Pape (1819) en Les Soirées de Saint-Pétersbourg (1821). Dit waren werken waarin hij zijn laatste bedenkingen over de christelijke maatschappij, de Kerk en de Voorzienigheid neerschreef.
Jospeh de Maistre overleed op 26 februari 1821.
[bewerk] Zijn gedachtegoed
Jospeh de Maistre was een van de voornaamste tegenstanders van de Franse revolutie. Men kan hem beschouwen als de theoreticus van het reactionaire denken, van de christelijke contra-revolutie. Voor hem was de Franse revolutie een grote ramp in de geschiedenis, waarvan hij zei dat ze radicaal slecht was ("elle est mauvaise radicalement" Considérations sur la France, hoofdstuk IV). De Maistre kantte zich ook tegen het rationalisme van de 18e eeuw en de schrijvers van de Encyclopédie. Hij stelde daar het gezond verstand, het geloof en de ongeschreven wetten tegenover. Hij was bijgevolg ook tegen de idee van de rechten van het individu, die zo werden opgehemeld door de verdedigers van de Revolutie.
De Maistre was voorstander van een ultramontane theocratie en plaatste het menselijk gezag volledig onder de onbeperkte macht van de goddelijke Voorzienigheid. Slechts één orde, zowel op politiek als op sociaal vlak, komt overeen met de wetten van het universum: de koninklijk orde gebaseerd op een dynastie.
[bewerk] Werken
- Considérations sur la France (1796)
- Essai sur le principe générateur des institutions politiques (1810)
- Du Pape (1819)
- De l'Eglise gallicane (1821)
- Les Soirées de Saint-Pétersbourg ou Entretiens sur le gouvernement temporel de la Providence (1821), postuum uitgegeven.
