Karel De Gucht
Van Wikipedia
Karel De Gucht (Overmere, 27 januari 1954) is een Vlaams politicus van de VLD en vrijmetselaar.
Inhoud |
[bewerk] Algemeen
De Gucht werd geboren als zoon van een kleine landbouwer in Overmere. Hij studeerde af aan het Koninklijk Atheneum van Aalst in 1971 en behaalde het diploma van licentiaat in de Rechten aan de VUB in 1976. Lange tijd was hij naast zijn politieke loopbaan ook actief als advocaat.
Karel De Gucht is gehuwd met Mireille Schreurs, die politierechter is te Aalst. Hij is lid van de Aalsterse loge Ontwaken die deel uitmaakt van de obediëntie van het Grootoosten van België.
[bewerk] Begin van zijn politieke loopbaan
De Gucht was vanaf zijn studentenjaren actief in de liberale beweging, o.a. als voorzitter van het Liberale Studentenverbond, eerst in Brussel (1974-1975), later als nationaal voorzitter (1975-1977). Hij is lid van het partijbestuur van de VLD (tot 1991 PVV) sinds 1977.
Reeds in 1980, op 26-jarige leeftijd, werd hij Europees parlementslid, wat hij zou blijven tot 1994. In 1994 werd hij lid van het Vlaams parlement (tot 2003).
[bewerk] Voorzitter van de VLD
De Gucht kreeg een belangrijke rol in de Belgische politiek toen hij in juli 1999 voorzitter van de VLD werd, die pas in de regering gestapt was (regering-Verhofstadt I). Hij was een groot voorstander van een paarse coalitie en zijn project als partijvoorzitter was om van de VLD de grootste politieke formatie in Vlaanderen te maken.
Bij de federale verkiezingen van 2003 raakte hij verkozen en stapte over van het Vlaams parlement naar de Kamer van volksvertegenwoordigers.
In februari 2004 verzette De Gucht zich tegen het voornemen van de regering om het gemeentelijk migrantenstemrecht in te voeren. Toen het parlement dit wilde goedkeuren, diende De Gucht een amendement in om te verhinderen dat aan migranten bij wie de naturalisatie tot Belg was geweigerd stemrecht zouden krijgen. Hierop kwam van de coalitiepartners zoveel reactie dat de VLD, om een kabinetscrisis te voorkomen, in eerste instantie zijn ontslag vroeg, wat hij weigerde, om hem dan op 12 februari een aantal functies te ontnemen (de politieke leiding van de partij kwam bij Verhofstadt terecht); De Gucht bleef echter als voorzitter aan.
Omdat de VLD zich na een paar dagen realiseerde dat Verhofstadt daardoor een dubbele pet zou dragen (leider van de VLD en leider van de regering), werd gezocht naar een interim-voorzitter. Op 15 februari 2004 werd bekend dat Europarlementslid, voormalig VRT-journalist en vriend van Karel de Gucht, Dirk Sterckx interim-voorzitter zou worden.
Na de deelstaatverkiezingen van juni 2004 nam De Gucht het roer opnieuw over door als voorzitter van de VLD deel te nemen aan de onderhandelingen over de vorming van de nieuwe Vlaamse regering, met Yves Leterme als minister-president. Hierna trok De Gucht zich definitief terug als VLD-voorzitter om federaal minister van Buitenlandse Zaken te worden. Als partijvoorzitter werd hij na voorzittersverkiezingen eind 2004 opgevolgd door Bart Somers
De Gucht heeft een imago van rechtlijnigheid en onverzettelijkheid opgebouwd, waardoor hij meermaals persoonlijke aanvaringen had met collega-politici. Hij was de drijvende kracht achter de verwijdering van Ward Beysen en Hugo Coveliers uit de VLD.
[bewerk] Federaal minister
Karel De Gucht volgde op 22 juli 2004 Louis Michel op als minister van Buitenlandse Zaken in de regering-Verhofstadt II. Van meet af aan was duidelijk dat De Gucht een andere stijl zou hanteren, die opvalt door een in diplomatieke kringen ongebruikelijke vrijmoedigheid. Daardoor kwam het meermaals tot incidenten, voor het eerst in februari 2005 toen De Gucht twijfels uitte of er in Congo bekwame politici waren, en nogmaals in juni 2005 toen hij in een interview denigrerende en ondiplomatische uitspraken had gedaan over de Nederlandse premier Jan Peter Balkenende. De ambassadeur van België werd naar aanleiding van dit incident door de Nederlandse regering ter verantwoording geroepen. Op 28 juli 2005 maakte het Brusselse dagblad Le Soir gewag van een brief die De Gucht in juni 2005 aan president Joseph Kabila van Congo gestuurd heeft en die opschudding veroorzaakt zou hebben door een beledigende of dreigende toon. De Gucht ontkende dat de brief verwijten of dreigementen bevatte.
Op 12 december 2006 veroordeelde De Gucht de conferentie over de holocaustontkenning in Iran die op dat moment plaatsvond.
[bewerk] Gemeentepolitiek
De Gucht was schepen en gemeenteraadslid van de gemeente Lebbeke (1983-1988) en is sinds 1989 gemeenteraadslid van de gemeente Berlare.
In die gemeente stond hij bij de verkiezingen van 8 oktober 2006 als lijsttrekker op de lijst VLD-Vivant. Hij won deze met een absolute meerderheid. VLD-Vivant behaalde 44,9 procent van de stemmen, goed voor 12 van de 23 zetels. CD&V/N-VA, dat voorheen de burgemeester (Jan-Willy Van Sande) leverde, ging er 9,3 procent op achteruit en strandde op 34,3 procent. Karel De Gucht is nu 'titelvoerend’ burgemeester; de dagelijkse leiding laat hij over aan een partijgenoot omdat hij nog steeds in de functie van minister van Buitenlandse Zaken is.
 |
Wikiquote heeft een collectie citaten gerelateerd aan Karel De Gucht. |
| Voorganger: Guy Verhofstadt |
Partijvoorzitter van de VLD 1999-2004 |
Opvolger: Bart Somers |
| Voorganger: Louis Michel |
Minister van Buitenlandse Zaken 2004 |
Opvolger: - |
