Vlaamse Liberalen en Democraten
Van Wikipedia
| Open Vld | |
|---|---|
| partijvoorzitter | Bart Somers |
| fractieleider Vlaams Parlement | Patricia Ceysens |
| fractieleider Senaat | Paul Wille |
| fractieleider Kamer | Fons Borginon |
| Voormalige namen | PVV, Unitaire liberale partij |
| Politieke ideologie | liberaal |
| Europese fractie | ELDR - ALDE |
| Jongerenorganisatie | Jong VLD |
| Website | www.openvld.be |
Open Vlaamse Liberalen en Democraten, afgekort als Open Vld, is een Vlaamse, liberale, politieke partij die 85.000 leden telt (2004).
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
[bewerk] Voorgeschiedenis
[bewerk] Van Liberale partij naar PVV
Voor 1960 was de liberale partij van België nauwelijks georganiseerd. Op het partijcongres van 1961 besloot men de stroming om te vormen tot PVV/PLP (Partij voor Vrijheid en Vooruitgang/Parti de la Liberté et du Progrés). De partij behartigde toen uitgesproken de belangen van de werkgevers.
[bewerk] Van unitaire partij naar splitsing
Eind jaren 60, begin jaren 70 liepen de communautaire spanningen in België hoog op. Ook binnen de liberale familie was er onenigheid over de te varen koers. In 1972 werd de unitaire partij opgesplitst in een Vlaamse en een Franstalige partij. Willy De Clercq werd de eerste voorzitter van de Vlaamse PVV.
[bewerk] Verhofstadt
In 1982 werd de dan 29-jarige Guy Verhofstadt voorzitter van de partij. Tijdens hun deelname aan de regering werd hij tussen 1986 en 1988 zelfs vicepremier en minister van Begroting. Annemie Neyts volgde hem op als de eerste vrouwelijke partijvoorzitter. In 1989 nam Verhofstadt de voorzittersfakkel weer over. In deze periode schreef hij zijn eerste burgermanifesten.
[bewerk] Van PVV naar VLD
In 1992 werd de partij onder impuls van Verhofstadt omgevormd naar de VLD. Hiermee hoopte men ten dele komaf te maken met het anti-Vlaamse imago van de partij. PVV werd voorheen soms smalend 'Pest Voor Vlaanderen' genoemd. Naast een nieuwe naam kwamen er ook veel verruimers die toetraden tot de nieuwe partij. Vooral enkele bekende figuren uit de toenmalige Volksunie maakten de overstap, bijvoorbeeld Jaak Gabriels, toenmalige voorzitter van de VU en Hugo Coveliers. Vanaf begin jaren 90 ging de VLD er bij elke verkiezing op vooruit.
[bewerk] Paars
Na de dioxinecrisis in 1999 ging de VLD er opnieuw sterk op vooruit en werd nipt de grootste partij van Vlaanderen. Guy Verhofstadt werd eerste minister van de federale regering en Patrick Dewael minister-president van de Vlaamse Regering. Beide stonden ze aan het hoofd van een paarsgroene coalitie. Na de federale verkiezingen van 2003 gingen de paarse partijen verder zonder Groen!. Dewael stapte over naar de federale regering en Bart Somers werd minister-president.
[bewerk] De verkiezingen van 2004
De aanloop naar de Vlaamse verkiezingen van 2004 werd voor de VLD gekenmerkt door enkele zware aanvaringen tussen figuren aan de top van de partij. Zo werd Hugo Coveliers uit de partij gezet wegens zijn aanhoudende kritiek op het verderzetten van het cordon sanitaire. Ook moest Karel De Gucht tijdelijk aftreden als voorzitter. In 2003 onthield de partij zich bij de stemming over het toekennen van het vreemdelingenstemrecht, hoewel altijd gezegd werd dat de partij ertegen was. Dit alles zorgde voor een erg slecht resultaat in de verkiezingen. Dit was ook de periode waarin heel wat liberale scheurlijsten werden gevormd zoals het Liberaal Appèl van Ward Beysen, Veilig Blauw van Leo Govaerts en VLOTT van Hugo Coveliers.
[bewerk] De verkiezingen van 2006
De partij verloor zwaar in drie vierde van alle gemeenten waar ze deelnam aan de gemeenteraadsverkiezingen. Daags na de verkiezingen verzocht voorzitter Somers de interne tuchtcommissie om senator Jean-Marie Dedecker uit de partij te zetten, omdat hij zorgde voor te veel onrust binnen de partij. De tuchtcommissie besliste op maandag 16 oktober 2006 dat Jean-Marie Dedecker uitgesloten wordt uit de VLD.
[bewerk] Open Vld en de verkiezingen van 2007
In februari 2007 besloten de VLD en haar kartelpartner Vivant om in kartel verder te gaan, naar de parlementsverkiezingen van juni 2007 op basis van het Vierde burgermanifest van Guy Verhofstadt, maar dit maal onder de nieuwe lijstnaam Open Vld in plaats van VLD-Vivant. Ook het Liberaal Appèl zal deelnemen aan de kartellijst.
Medio maart 2007 bracht de Open VLD een 200 bladzijden tellend boekwerk uit met als titel "Een open boek, 8 jaar Verhofstadt". In dit gratis verdeeld geschrift maakt de Open Vld een bilan op van de voorbije twee legislaturen met Verhofstadt als premier.
Eind maart 2007 raakte bekend dat Willem-Frederik Schiltz (°1980), zoon van wijlen minister van Staat Hugo Schiltz op derde plaats van de Antwerpse lijst van de Open VLD staat voor de federale verkiezingen.
[bewerk] Ideologie
De VLD was een rechts-liberale partij. Tijdens de jaren '80 van de 20ste eeuw werd partijleider Guy Verhofstadt nog vergeleken met Margaret Thatcher, maar tegenwoordig is de koers minder scherp. De huidige koers is nu eerder progressief liberaal, de huidige partijtop koos resoluut voor een economisch programma dat rekening houdt met de geglobaliseerde wereld en een progressieve-vrijzinnige ethiek.
[bewerk] Voorzitters
- 1992 - 1995 : Guy Verhofstadt
- 1995 - 1997 : Herman De Croo
- 1997 - 1999 : Guy Verhofstadt
- 1999 - 2004 : Karel De Gucht
- 2004 - heden : Bart Somers
[bewerk] Kritiek binnen en buiten de partij
Als grootste regeringspartij is de partij vaak het onderwerp van kritiek in de media en het grote publiek. Zo wordt de partij een gebrek aan standvastigheid verweten in tal van politieke dossiers. In 2003 onthield de partij zich bij de stemming over het toekennen van het vreemdelingenstemrecht, hoewel altijd was gezegd dat de partij ertegen was. Ook bij de splitsing van het arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde bleef de partij volgens velen in gebreke.
De partij neemt, zoals alle andere Vlaamse en Waalse partijen, deel aan het "cordon sanitaire" rond het Vlaams Belang. Verschillende VLD-leden van de rechtervleugel van de partij zijn echter voor het doorbreken van dat cordon. Sinds enkele jaren worden door de partijtop maatregelen genomen tegen deze leden. Indien zij nog openlijk tegen het officiële partijstandpunt ingaan, wordt er een procedure gestart om hen uit de partij te zetten.
Zo werd Hugo Coveliers, ooit door de partijtop genoemd als kandidaat voor de burgemeesterssjerp in Antwerpen, onder andere om die reden uit de partij gezet. Hij werd hierin voorgegaan door Ward Beysen (Liberaal Appèl) en Claudine De Schepper (VLOTT). Patricia De Waele werd tijdelijk geschorst als partijlid. Leo Govaerts (Veilig Blauw), Anke Vandermeersch (Vlaams Blok), Anneke Vermeiren (VLOTT) en Annie De Maght (BLAUW) verlieten de partij uit eigen beweging, soms onder zware druk vanwege de partijtop.
Tijdens de zomer van 2005 kwam Boudewijn Bouckaert, de voorzitter van de klassiek-liberale denktank Nova Civitas, in aanvaring met de partijvoorzitter. Bouckaert nam hierop ontslag uit het partijbestuur. Dadelijk na de verkiezingsnederlaag bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2006, besliste de partijtop ook Jean-Marie Dedecker uit de partij te zetten. Op 16 oktober bevestigde de tuchtcommissie het besluit. Op 27 oktober besloot Bouckaert Dedecker te volgen en de partij de rug toe te keren. Volgens Bouckaert is de VLD een "links-liberale" partij geworden die "aanschurkt tegen de SP.a".
[bewerk] VLD'ers in de Regeringen
[bewerk] Federale Regering
- Guy Verhofstadt, eerste minister.
- Patrick Dewael, vicepremier, minister van binnenlandse zaken.
- Karel De Gucht, minister van buitenlandse zaken.
- Marc Verwilghen, minister van economie, energie, buitenlandse handel en wetenschapsbeleid.
- Vincent Van Quickenborne, staatssecretaris voor administratieve vereenvoudiging.
[bewerk] Vlaamse Regering
- Fientje Moerman, viceminister-president, minister van economie, ondernemen, wetenschap, innovatie en buitenlandse handel.
- Dirk Van Mechelen, minister van financiën, begroting en ruimtelijke ordening.
- Marino Keulen, minister van binnenlands bestuur, stedenbeleid, wonen en inburgering.
[bewerk] Brusselse Regering
- Guy Vanhengel, minister van financiën en begroting.
[bewerk] VLD'ers in de Parlementen
Legende : (*) fractieleider, (**) parlementsvoorzitter, (***) partijvoorzitter.
[bewerk] Kamer van Volksvertegenwoordigers
|
|
|
[bewerk] Senaat
|
|
|
[bewerk] Vlaams Parlement
|
|
|
[bewerk] Brussels Parlement
|
|
|
[bewerk] Europees Parlement
|
[bewerk] Zie ook
[bewerk] Externe link
| Vertegenwoordigd in het federaal of een regionaal parlement: | |
| Nederlandstalig: CD&V | Groen! | Lijst Dedecker | N-VA | sp.a | spirit | Vlaams Belang | VLD | Vivant | VLOTT | |
| Franstalig: CDF | cdH | Ecolo | FN | FDF | MR | PS | UF | |
| Duitstalig: CSP | Ecolo | PJU-PDB | PFF | SP | Vivant | |
| Voor partijen die niet in het parlement vertegenwoordigd zijn, provinciale partijen, lokale partijen en opgeheven partijen, zie de artikels Lijst van Vlaamse politieke partijen en Lijst van Franstalige politieke partijen in België. | |
