Liesbeth den Uyl
Van Wikipedia
Elisabeth Jacoba den Uyl-van Vessem (Amsterdam, 18 juni 1924 – 30 september 1990) was de echtgenote van de Nederlandse politicus Joop den Uyl. Liesbeth den Uyl was betrokken bij vele politieke, maatschappelijke en culturele activiteiten. Ook was ze schrijfster van enkele boeken en schreef ze voor tijdschriften als Opzij, Het Parool, Vrij Nederland en Margriet.
Liesbeth den Uyl werd geboren in Amsterdam. Als kind doorliep ze de lagere school en de HBS. Hierna ging ze psychologie studeren. Doordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak, kon ze deze studie niet afmaken. Tijdens de oorlog ging ze werken bij uitgeverij Querido in Amsterdam. In deze tijd leerde ze haar latere echtgenoot Joop den Uyl kennen. Ze trouwden op 30 augustus 1944.
Na de oorlog hervatte ze haar studie, maar toen haar tweede kind geboren werd stopte ze definitief. In totaal kreeg Liesbeth den Uyl zeven kinderen.
Liesbeth den Uyl was onder meer lid van de Raad van Toezicht, Beleid en Advies van de VARA, lid van het bestuur van het gewest Amsterdam van de PvdA, hoofdbestuurslid van de Rooie Vrouwen in de PvdA (een afzonderlijke groepering van vrouwelijke PvdA-leden), voorzitter van het gewest Amsterdam van de Rooie Vrouwen, voorzitter van SAAM en voorzitter van de wijkraad van Buitenveldert. Ook vervulde zij meerdere bestuursfuncties.
Na de dood van Joop den Uyl schreef Liesbeth den Uyl het boek Ik ben niet goed maar wel gek. Later schreef ze het boek Beppie van Vessem, waarin ze jeugherinneringen combineerde met voorvallen uit haar gezinsleven en politieke leven.
Naar Liesbeth den Uyl is de Liesbeth den Uyl-van Vessem Stichting vernoemd. Deze stichting komt op voor de belangen van vrouwen in dictatoriale landen, in het bijzonder voor de Dwaze Moeders in Argentinië. Voor deze groep richtte Liesbeth den Uyl de stichting SAAM op (Steun Aan Argentijnse Moeders).
