Luuk Gruwez

Van Wikipedia

Luuk Gruwez, geboren 9 augustus 1953 te Kortrijk, is een Vlaams dichter, prozaïst en essayist.

Hij volgde het middelbaar onderwijs in het Damiaancollege en Germaanse filologie aan de KULAK, telkens te Kortrijk. Hij wordt licentiaat in de Germaanse talen aan de K.U.Leuven.

In 1976 verruilt hij het West-Vlaamse Kortrijk voor Hasselt. Daar verdient hij als leraar de kost tot aan zijn loopbaanonderbreking in 1995 naar aanleiding van het verwerven van een schrijversbeurs.

Hij is nu als fulltime schrijver werkzaam met dichtbundels en proza en daarnaast columns, eerst wekelijks in De Standaard, vanaf 2001 tot 2003 maandelijks in De Morgen.

Gruwez' werk wordt wel eens tot de neoromantiek gerekend, een stroming die als reactie op het nieuw-realisme van de jaren '60 weer aandacht opeiste voor de grote gevoelens omtrent leven, liefde, ziekte, vergankelijkheid en dood. Bij Luuk Gruwez gaat deze vorm van romantiek altijd gepaard met een flinke portie (zelf)ironie.

[bewerk] Bibliografie

Stofzuigergedichten (1973), debuut

Ach, wat zacht geliefkoos om een mild verdriet (1977), poëzie

Een huis om dakloos in te zijn (1981), poëzie

De feestelijke verliezer (1985), poëzie (bekroond met de Dirk Martensprijs)

Dikke mensen (1990), poëzie (bekroond met de Prijs van de Vlaamse poëziedagen)

Onder vier ogen en Siamees dagboek, proza (1992) samen met Eriek Verpale

Het bal van opa Bing (1994), proza (Geertjan Lubberhuizenprijs 1994)

Vuile manieren (1994), poëzie (bekroond met de Hugues C. Pernathprijs 1995)

Bandeloze gedichten (1996), bloemlezing uit zijn poëzie

Het land van de wangen (1998), brieven

Slechte gedachten (1999), columns

Dieven en geliefden (2000), poëzie

De maand van Marie. Vier vrouwenvertellingen (2002), proza

Een stenen moeder (2004), columns

Allemansgek, incl. CD (2005), poëzie