Lysippus van Sicyon
Van Wikipedia
Lysippus (Grieks: Λύσιππος / Lysippos) van Sicyon was een Grieks beeldhouwer uit de 4e eeuw voor Christus. Zijn artistieke arbeid begon nog vóór 386 met een beeld van Pelopidas te Delphi en duurde minstens tot 318 v. Chr. Hij bracht het tot favoriete hofkunstenaar van Alexander de Grote en is vooral bekend geworden door zijn portretten van deze vorst. Hij en de hofschilder Apelles waren overigens de enigen die Alexander mochten afbeelden.
Lysippus was een zeer productief kunstenaar en een meester in het vervaardigen van bronzen beelden. Hij ontwikkelde een eigen, herkenbare stijl: zijn beelden waren langer, slanker, lichter en elastischer dan die van zijn voorgangers, en leken te bewegen o.m. doordat hij een derde dimensie, de diepte, invoerde. Er bestaan van hem godenbeelden (bv. Zeus, Herakles, ...), portretten en allegorieën (bv. die van de Kairos, het Gunstige Ogenblik). Van zijn Apoxyomenos (d.i. een worstelaar die na het gevecht het zand en de olie van zijn lichaam schraapt met een krabijzer) bevindt zich een kopie in de Vaticaanse Musea.
