Herakles

Van Wikipedia

Herakles (Gr.) of Hercules (Lat.)^[1] is een figuur uit de Griekse mythologie. Hij was een Griekse heros, en werd beroemd om de 12 moeilijke werken die hij uitvoerde in opdracht van koning Eurystheus. Herakles was een echte held, die door de combinatie van enorme kracht en een flinke dosis slimheid machtige daden kon verrichten.

Mogelijk werd Hercules niet geïntroduceerd door Grieken, maar door Fenicische handelaars uit Tyrus (Melqart) in Rome.

Inhoud 1 Geboorte en jeugd 2 Het gebruik van alternatieve namen voor Herakles 3 De 12 Werken 4 Overige heldendaden 5 Huwelijk en dood 6 Verering van Herakles 7 Noten

[bewerk] Geboorte en jeugd

Herakles was een zoon van de oppergod Zeus en Alkmene, een prinses die getrouwd was met Amphitryon. Zeus verleidde haar tijdens de afwezigheid van haar echtgenoot door zich als Amphitryon te vermommen, waarna zij een tweeling kreeg:

• Herakles de zoon van Zeus en
• Iphikles de zoon van Amphitryon.

De godin Hera was jaloers op het overspel van Zeus en zond twee slangen naar de wieg, die door het wonderkind Herakles tijdens het spelen gewurgd werden.

[bewerk] Het gebruik van alternatieve namen voor Herakles

In de Franse Empireperiode, tot in de 20ste eeuw, werd er soms over Hercule of Alcide gesproken, als alternatieve naam voor Herakles. Een gespecialiseerde Franse encyclopedie uit 1832 geeft aangaande naam Alcide de volgende verklaring:

ALCIDE αλκειδης, Iedereen weet dat dit Hercules is. De enen zien in deze naam het begrip macht (αλκη) belichaamd in Hercules, anderen leiden er een vadersnaam of patroniem uit af, afgeleid van Alkeus. De laatsten hebben ongetwijfeld gelijk. Maar beide hypothesen hebben hun waarde. Alkeus, grootvader van Hercules, verschilt weinig van deze laatste. Hij is de Kracht, de onoverwinnlijke Kracht en hij vertegenwoordigt de Kracht. Voegen wij er nog aan toe dat Hercules eveneens Alkeus door enkele auteurs genoemd wordt, niet minder vaak dan Alkides, bijvoorbeeld door Diodorus van Sicilië. Men vindt de naam Alcide ook nog gekoppeld aan Minerva en aan bepaalde goden die slechts ondergeschikte beschermgeesten zijn. Wij durven hun echte aard evenwel niet bepalen

[bewerk] De 12 Werken

Herakles trouwde met Megara en kreeg met haar een aantal kinderen. Door toedoen van Hera werd hij op een dag door waanzin getroffen en vermoordde zijn vrouw en zijn kinderen. Om zichzelf te redden van de wraakgodinnen moest hij in dienst treden van koning Eurystheus van Mykene en alle taken verrichten die hij opgedragen kreeg. In opdracht van Eurystheus moest Herakles 10 onmenselijk zware werken verrichten. Omdat hij bij twee van die werken hulp had gekregen van iemand anders (volgens sommige bronnen Licymnius, volgens andere Iolaus) moest hij nog twee extra werken verrichten. De twaalf werken worden de dodekathlos genoemd.

1. Het eerste werk dat hij moet verrichten is het doden van de leeuw van Nemea (Nemea is een gebied gelegen tussen Argos en Korinthe). Dit dier kon niet verwond raken door pijlen of knots (de wapens die Herakles steeds bij zich droeg). Hij wurgde de leeuw ten slotte met zijn blote handen. Later droeg Herakles altijd de vacht van deze leeuw als trofee. De kop van het dier wordt zijn kap, de huid zijn mantel. Eurystheus is totaal overrompeld door het succes van Herakles. Van nu af geeft hij zelf geen opdrachten meer, maar laat dit over aan zijn herauten.
2. Het doden van de Hydra van Lerna, de veelkoppige waterslang die in een moeras bij Argos (op de Peloponnesos) leefde. Dit monster heeft zeven koppen, maar zodra er een wordt afgeslagen, groeien er twee nieuwe aan. Herakles overwint de slang samen met zijn neef Iolaus. Telkens als er een kop wordt afgeslagen, schroeien zij met brandende boomstammen de wonden dicht. Herakles dompelt zijn pijlen in het giftige bloed van de Hydra; pijlen door hem afgeschoten zullen van nu af aan ongeneeslijke wonden veroorzaken.
3. Het vangen van een aan de godin Artemis gewijde hinde, de Hinde van Keryneia. Dit dier heeft een gouden gewei en koperen hoeven. Herakles moet het levend en wel naar Mykene brengen. De hinde is bovendien uitzonderlijk snel en de jacht op het dier kost hem een vol jaar, waarbij hij heel Arkadië van noord naar zuid moet doorkruisen. Ten slotte slaagt hij erin de hinde vangen met een net als het zijn dorst lest bij een meer.
4. Het vangen van het Erymanthische zwijn, dat het gebied rondom de berg Erymanthos onveilig maakte, en deze -net als de hinde- levend naar Mykene brengen, bij koning Eurystheus. Herakles slaagt in zijn opdracht, maar de koning is zo bevreesd oog in oog te komen staan met het everzwijn dat hij zich verschuilt in een groot koperen vat dat hij in de grond had laten ingraven.
5. Het schoonmaken van de stallen van Augias, een koning in Elis. Deze koning had 3000 runderen, waarvan de mest zich 30 jaar lang had opgehoopt in een stal. Herakles verrichtte deze taak in één dag door het water van twee rivieren (de Alpheos en de Peneos) door de stallen te laten stromen. Herakles vraagt daarvoor als beloning een tiende van het vee. Koning Augias onthoudt Herakles de beloning. Uit wraak doodde Herakles hem. Deze krachttoer leeft nog steeds voort in het Nederlands, want een 'Augiasstal' is een geweldige ophoping van vuil, in letterlijke of figuurlijke zin.
6. Het verjagen van de Stymphalische vogels. Deze leefden bij het Stymphalosmeer in Arkadië. De vogels hadden een bronzen bek, vleugels en klauwen. Ze aten mensenvlees en konden hun veren als pijlen afschieten. Als Herakles in hun nabijheid komt, laten de vogels zich aanvankelijk niet zien. Maar door te rammelen met twee bronzen kleppers weet hij ze uit hun holen te lokken. Hij slaagt er zelfs in het merendeel van de vogels te doden. Van dit werk heeft de beeldhouwer Antoine Bourdelle (1861 - 1929) een beeldhouwwerk gemaakt waarvan een afgietsel in het Musée d'Orsay staat.
7. De Stier van Kreta ophalen en overbrengen naar het vasteland. Deze stier is het eigendom van Minos, koning van Kreta, die hem van Poseidon heeft gekregen als offerdier (zie ook Minotauros). In plaats van hem te offeren, houdt Minos echter de stier voor zichzelf, waarop Poseidon het beest razend maakt en het een plaag wordt voor het eiland. Herakles weet de stier te vangen en te brengen naar koning Eurystheus. Later zal deze de stier opnieuw loslaten, waarop hij opnieuw een plaag zal worden, nu voor de stad Marathon en omgeving. Daar zal hij ten slotte door de beroemde held van Attica, Theseus, worden gedood.
8. Herakles moest ook de merries van Diomedes halen, een vorst in Thrakië, die de paarden voedde met (mensen)vlees van zijn nietsvermoedende gasten. Herakles bezoekt op weg naar Thrakië zijn vriend Admetos. Zodra hij verneemt dat Admetos' echtgenote, Alkestis, vrijwillig de dood heeft gekozen in de plaats van haar man, weet hij haar aan de dood (Thanatos) te ontrukken. Daarna reist hij verder naar Thrakië en gooit Diomedes als voer voor diens eigen mensenetende paarden. De paarden worden door Herakles getemd en naar Mykene gebracht.
9. Voor de dochter van Eurystheus moest Herakles de kostbare gordel van Hippolyte halen, de koningin van de Amazonen. De dochter van Eurystheus heeft haar vader om de gordel gevraagd. Hippolyte zou de gordel alleen afgeven als Herakles haar weet te verslaan in een wedstrijd hardlopen. (Hippolyte stond bekend als het snelste wezen op aarde) Herakles slaagde hierin met de hulp van Aphrodites Gouden Appels.
10. Hij moest de runderen van Geryon halen, een reus met drie hoofden, drie bovenlijven en zes armen bewaakte deze runderen. Herakles doodde hem met een pijl die alledrie zijn lichamen doorboorde. Hij bracht de runderen naar Mykene waar koning Eurystheus ze offert aan Hera, gemalin van Zeus.
11. Herakles moest de gouden appels van de Hesperiden roven. De Hesperiden zijn dochters van Atlas, en zij bewaken de tuin met de gouden appels die Gaia als huwelijksgeschenk aan Zeus en Hera heeft gegeven. De honderdkoppige draak Ladon helpt hen daarbij. Na vele omzwervingen bereikt Herakles ten slotte Atlas, een der Titanen die het hemelgewelf moet torsen. Atlas pakt zelf de appels, als Herakles zijn taak even overneemt. Toen Atlas het hemelgewelf niet meer wilde overnemen, kreeg Herakles hem met een list zo ver om nog even het gewelf te torsen, waarna Herakles er natuurlijk snel vandoor ging. Herakles wijdt de appels aan de godin Pallas Athena. Deze geeft de gouden appels weer terug aan de Hesperiden. Tijdens deze reis bevrijdde Herakles tevens Prometheus.
12. Het laatste werk was het ontvoeren van de driekoppige hellehond Kerberos uit de onderwereld. Herakles gaat naar de ingang van de onderwereld in het zuiden van de Peloponnesos. Van Hades mag hij erin afdalen en Kerberos meenemen als hij geen gebruikmaakt van wapens. De ijzersterke handen van Herakles kunnen zelfs dit monster wurgen en grommend erkent het zijn meerdere in Herakles en volgt hem naar koning Eurystheus. Bevend van angst verbergt de koning zich in zijn koperen vat en durft zich alleen vanuit deze positie van de overwinning van Herakles overtuigen.

[bewerk] Overige heldendaden

Naast deze 12 werken verrichtte Herakles ook nog andere daden:

• Herakles was één van de Argonauten, die onder leiding van Jason talloze heldendaden verrichtten en avonturen beleefden bij hun jacht naar het Gulden Vlies.

Ten slotte kiest hij vrijwillig de dood op de brandstapel (op de berg Oitè, in Zuid- oost-Thessalië). Wanneer de vlam opstijgt, wordt hij naar de Olympus gevoerd, waar hij Hebe als bruid krijgt.

In de legende van Alkestis redde hij haar. Alkestis was de vrouw van koning Admetos, die de gunst van de goden had verkregen dat als het stervensuur aangebroken was, een ander in zijn plaats naar de Hades mocht gaan. Toen dat moment was aangebroken bleek alleen zijn vrouw Alkestis bereid om in zijn plaats te sterven. Herakles kwam te hulp en hij redde Alkestis.

[bewerk] Huwelijk en dood

Herakles trouwde met Deianeira. Toen hij en zijn vrouw een rivier overstaken met behulp van de centaur Nessos, probeerde de centaur Deianera te verkrachten. Herakles doodde hem, maar Nessos bezwoer tijdens zijn sterven aan Deianera dat ze zijn bloed moest bewaren, omdat ze daarmee de liefde van Herakles terug zou kunnen winnen.Op een gegeven moment vele jaren later, had Herakles een oorlog gewonnen. Een bode kwam bij hen thuis en vertelde dit aan Deianara. Ook vertelde hij dat Herakles verliefd was op een andere vrouw. Ze smeerde daarom het lievelingsmantel van Herakles in met het bloed van Nessos. Ze stuurde de bode terug, met de mantel als welkomstgeschenk naar Herakles die ergens anders een offervuur voor Zeus aan het maken was. Toen de bode weg was, zag ze dat het bolletje wol waarmee ze de mantel had ingesmeerd helemaal verschrompeld was. In paniek rende ze het huis uit, waarna ze tegen haar zoon opbotste. Die gaf zijn moeder de schuld, terwijl hij vertelde hoe de mantel was gaan schrompelen,hoe pijn het had zijn vader had gedaan en dat Herakles de bode van de berg af had gegooid. Moederlief bedacht zich geen moment, liep naar binnen en stak zichzelf neer met een van Herakles' zwaarden. Tijdens haar sterven bracht ze nog een paar woorden over Nessos en het bloed uit, waarna haar zoon begreep dat zijn moeder door Nessos was bedrogen. Herakles wilde zichzelf in brand laten steken. Op een brandstapel op de berg Oite, aangestoken door Philoctetes vond Herakles de dood. Philoctetes kreeg de boog van Herakles als dank voor het aansteken van het vuur. Herakles stierf niet echt, maar werd onsterfelijk en onder de Olympische goden opgenomen en kreeg Hebe, de Godin van de Jeugd, tot vrouw.

[bewerk] Verering van Herakles

In geheel Griekenland was Herakles een zeer populaire halfgod, als beschermer tegen allerlei kwaad en narigheid. De verering van de vergoddelijkte Herakles werd al in de 6de eeuw v.C. door Griekse kolonisten in Zuid-Italië verspreid. Hier wordt hij bekend als Hercules. Herakles wordt voorgesteld met een pantser of gekleed in een korte chiton (kleed) en gewapend met zwaard of boog, na 650 v.C. ook als naakte figuur met leeuwenhuid (van de Nemeïsche leeuw) en knots.

Verschillende steden zijn naar Herakles genoemd, zoals ook Herculaneum bij het huidige Napels. Ook de Zuilen van Hercules zijn naar Hercules genoemd, alsook het sterrenbeeld Hercules.

[bewerk] Noten

1. ↑ Griekse spelling 'Ηpακλης. De Latijnse naam is een metathesis van de Griekse. De naam bestaat uit de delen 'Ἥρα + κλέος, wat 'Hera's roem' betekent