Marcus Aemilius Lepidus (triumvir)
Van Wikipedia
Marcus Aemilius Lepidus (Latijn: M·AEMILIVS·M·F·Q·N·LEPIDVS1) was een patricisch Romeins politicus van de 1e eeuw v. Chr.. Hij was ook gekend als Lepidus. Hij was de zoon van Marcus Aemilius Lepidus en Appuleia, de dochter van de rebellerende Lucius Appuleius Saturninus. Zijn vader was ook betrokken in rebellie tegen de Republiek en kwam hierdoor om. Hij was een lid van het Tweede Triumviraat en Pontifex Maximus.
Belangrijkste leden van de gens Aemilia. | |
---|---|
|
Lepidus was één van Julius Caesar's grootste aanhangers. Hij begon zijn cursus honorum als een praetor in 49 v. Chr., en ontving het consulaat in 46 v. Chr., na de nederlaag van de Pompeiërs in het Oosten. Na de moord op Caesar, sloot Lepidus zich aan bij Marcus Antonius in een bondgenootschap strevend naar macht. Maar Caesar had een erfgenaam nagelaten: Octavianus, zijn achterneef en geadopteerde zoon, die een gelijkaardige ambitie en populariteit had om het te maken. Tezamen met hen vormde hij het Tweede Triumviraat, gelegaliseerd onder de naam van Triumvirs voor de Organisatie van het Volk in de Lex Titia van 43 v. Chr.. Het triumviraat mocht officieel vijf jaar duren en werd hernieuwd in 38 v. Chr. met het verdrag van Tarentum voor een zelfde tijdspanne.
Na de pacificatie van het Oosten en het verslagen van de moordenaars hun fractie, terwijl Lepidus in Rome verbleef, vertrok hij om de westerse provincies Hispania en Africa te beheersen. Op een of ander manier slaagde Lepidus erin om het regelmatige gekibbel tussen zijn collega's Antonius en Octavianus te vermijden. Desalniettemin, in 36 v. Chr., werd een slecht genomen politieke keus het excuus dat Octavianus nodig had. Lepidus die werd beschuldigd van machtsusurpatie in Sicilië, probeerde in opstand te komen en werd tot ballingschap gedwongen. Al zijn functies werden hem ontnomen, behalve dat van Pontifex Maximus.
Lepidus stierf vredevol in 13 v. Chr.. Lepidus was de broer van Lucius Aemilius Paullus en vader van Marcus Aemilius Lepidus minor.
Voetnoten