Nasynchronisatie
Van Wikipedia
Nasynchronisatie is het achteraf toevoegen of vervangen van geluid (meestal stemmen van acteurs) in filmmateriaal. Mensen die dialogen opnieuw inspreken zijn stemartiesten.
In veel landen worden buitenlandse films en series door middel van dit proces in de eigen taal vertaald. Door de verschillen tussen talen gebeurt het vaak dat mondbewegingen en geluid niet geheel synchroon lopen. In veel kleinere taalgebieden, waaronder het Deense en Nederlandse (maar niet bv. het Hongaarse), is nasynchronisatie alleen gebruikelijk voor kinderfilms en -programma's. Voor het overige gebruikt men ondertiteling. In sommige landen, zoals Polen en Roemenië, is noch nasynchronisatie noch ondertiteling gebruikelijk; een voice-over vertelt in de eigen taal wat de acteurs zeggen.
Een nadeel van vertalingen is dat het meestal niet mogelijk is dubbelzinnige opmerkingen of woordgrappen op een juiste manier te vertalen. Bij nasynchronisatie is het dan ook niet mogelijk te horen wat er oorspronkelijk gezegd werd, terwijl veel mensen bij ondertiteling toch passief naar de buitenlandse tekst luisteren en de grap oppikken (mits zij die taal begrijpen). Als voordeel bij ondertitels wordt vaak genoemd dat het er voor zorgt dat men in aanraking komt met een buitenlandse taal en hier iets van opsteekt.
Mensen die gewend zijn aan ondertiteling vinden het vaak tenenkrommend om nagesynchroniseerde versies van films of programma's te zien, vooral omdat de mondbewegingen duidelijk impliceren dat er wat anders gezegd wordt dan wat de kijker te horen krijgt en er vaak "nep" uitzien. Daarentegen vinden veel mensen die aan nasynchronisatie gewend zijn dat ondertiteling er voor zorgt dat je wordt afgeleid van het beeld.
In veel films worden tijdens de productie (delen) in de eigen taal nagesynchroniseerd, vaak om de geluidskwaliteit te verbeteren. Soms werd zelfs een gehele rol door een andere acteur ingesproken. Zoals in de film Brandende Liefde (1983) waar Kees Prins het personage gespeeld door Peter Jan Rens inspreekt. Soms brengt men dan ook wijzigingen in de tekst aan, bijvoorbeeld om schuttingtaal of merknamen die bij nader inzien niet gezegd mogen worden te verwijderen.
