Natuurlijke selectie
Van Wikipedia
Natuurlijke selectie is het mechanisme achter de door Darwin opgestelde evolutietheorie. Natuurlijke selectie houdt in dat organismen die beter zijn aangepast (vertaling van Engels: to fit) aan hun omgeving, meer kans hebben op nakomelingen dan minder goed aangepaste organismen. Hierdoor zal het type van het best aangepaste organisme beter overleven en steeds meer de overhand nemen in de populatie ("survival of the fittest"). De berkenspanner is hier het schoolvoorbeeld van.
[bewerk] Voorbeeld
Een paartje konijnen dat in een veilige omgeving met voldoende voedsel wordt geplaatst zonder roofdieren kan zich in enkele generaties enorm vermenigvuldigen. In de natuur blijft de konijnenstand echter gemiddeld genomen gelijk. Er gaan dus aanzienlijke aantallen konijnen te gronde voor ze zich kunnen voortplanten. De konijnen zijn echter ook niet allemaal identiek. Sommige krijgen een ziekte, andere worden met een kreupel pootje geboren, andere gaan teveel op in wat ze aan het doen zijn om goed om zich heen te kijken, andere trekken naar een gebied waar ze in de kleibodem niet goed holletjes kunnen graven, etc. Natuurlijke selectie houdt nu in dat het konijn met het kreupele pootje en het konijn dat niet goed oplet meer kans maken door een vos te worden opgegeten dan een konijn dat wel goed kan rennen en goed om zich heen kijkt. Konijnen die door het toeval bedeeld zijn met slechte eigenschappen hebben een geringere overlevingskans, konijnen die iets beter kunnen dan hun ouders hebben een iets betere overlevingskans.
Over een termijn van duizenden en miljoenen jaren zal een soort daarom geleidelijk veranderen, vooral als de leefomgeving (b.v. onder invloed van klimaatsomstandigheden) verandert. Althans dat is de rol die in de klassieke (graduele) evolutietheorie aan natuurlijke selectie toebedacht wordt. In de later ontstane punctualistische vorm van de theorie speelt natuurlijke selectie een wat andere rol.
Er bestaat ook kunstmatige selectie, namelijk als de mens gaat bepalen welke exemplaren van een aantal organismen (planten of dieren) zich mogen voortplanten. Dit leidt tot veel snellere veranderingen in de soorten waarop deze selectiedruk wordt uitgeoefend. Zo zijn in slechts enkele honderden jaren vele hondenrassen ontstaan, en in het algemeen alle gedomesticeerde soorten planten en dieren. Een Russische onderzoeker ging zilvervossen kweken op tamheid en sociaal gedrag ten opzichte van de mens. Binnen opvallend korte tijd had hij een vossenras geproduceerd dat niet alleen qua gedrag, maar ook qua uiterlijk sterk op een hond leek1. Een recente verbetering in dit proces is dat het tegenwoordig ook mogelijk is om bewust mutaties te veroorzaken in plaats van alleen op toevallig ontstane mutaties te selecteren.
