Nederlands Muziek Instituut
Van Wikipedia
Het Nederlands Muziek Instituut is de centrale bewaarplaats voor het muzikale erfgoed van Nederland. Het conserveert, ontsluit en stelt bronnenmateriaal beschikbaar aan het publiek. Het is gevestigd in de Koninklijke Bibliotheek te Den Haag. Het Nederlands Muziek Instituut is onstaan door het samengaan van drie belangrijke muziekcollecties op papier: de muziekarchieven en de muziekbibliotheek van het Gemeentemuseum Den Haag, en de muziekdocumentatieverzameling van de stichting Musica Neerlandica.
In de zo onstane instelling worden collecties, kennis en activiteiten op het gebied van de klassieke muziek in het algemeen, en meer in het bijzonder van de Nederlandse muziek en het Nederlandse muziekleven tot op heden verenigd. Hiermee kan het muziekinstituut zich profileren als de centrale plaats waar Nederlands muzikaal erfgoed, in de vorm van o.a. bronnenmateriaal, waaronder vooral manuscripten, wordt verzameld, geconserveerd, geregistreerd en toegankelijk gemaakt voor het publiek in de breedste zin van het woord.
[bewerk] Geschiedenis
In eerste instantie is de collectie bijeengebracht door de Haagse musicoloog Daniël François Scheurleer (1855-1927). Enkele jaren na zijn dood werd de bibliotheek samen met een verzameling muziekinstrumenten en een muziekiconografische collectie ondergebracht in het Haags Gemeentemuseum, waar de eerste muziekconservator Dirk Balfoort (1886-1964) de toegankelijk maken van de muziekarchieven, en dna vooral de componistenarchieven, ter hand nam. Willem Noske (1918-1995) begon zijn verzameling nadat hij door toedoen van Balfoort hevig geïnteresseerd was geraakt in de Nederlandse muziekgeschiedenis. In enkele tientallen jaren wist hij een groot aantal uitgaven van Nederlandse muziek en documentatie, vooral uit de periode 1850-1950, bijeen te brengen.
[bewerk] Belangrijke Deelcollecties
In het Nederlands Muziek Instituut vormt de collectie van Scheurleer een van de oude kernen: een aantal handschriften en vooral vroege uitgaven van zowel muziek als van belangwekkende muziektraktaten, en meer recente uitgaven.
Latere toevoegingen zijn de collectie operapartituren met uitvoeringsmateriaal en tekstboeken van het Théâtre Français de La Haye, de muziekbibliotheken van verschillende orkesten en enkele particuliere collecties.
Belangrijke accenten in de huidige collectievorming van de muziekbibliotheek zijn de literatuur over het muziekinstrument, de uitvoeringspraktijk en geschiedenis van de muziek van 1600 tot 1800, en de Nederlandse muziek.
Bij de bladmuziek is er een groot aantal uitgaven voor historische instrumenten uit de periode 1600-1800 in facsimile, op microfiche en uiteraard in goede wetenschappelijke uitgaven. Sinds enkele jaren maakt ook de monumentale Alsbachcollectie met 14.000 titels Nederlandse muziek onderdeel uit van de verzameling.
Daar direct op aansluitend is de verzameling Nederlandse muziek van de violist Willem Noske. Globaal ligt het accent in deze collectie op de periode 1850-1950. Het merendeel van de bijeengebrachte muziek bestaat uit gedrukte uitgaven (ongeveer 26.000). In de collectie bevindt zich tevens een aanzienlijk aantal manuscripten. De documentatie bestaat vooral uit knipsels en muziekprogramma's.
In de collectie muziekarchieven vindt men honderden nalatenschappen van Nederlandse componisten en uitvoerend musici, zoals Alphons Diepenbrock, Willem Mengelberg en Johan Wagenaar. In de archieven vindt men een zeer grote verzameling muziekhandschriften (ruim 55.000), correspondentie (meer dan 200.000 brieven), krantenknipsels, concertprogramma's, beeldmateriaal (waaronder talloze foto's), geluidsmateriaal (banden, muziekcassettes grammofoonplaten en CD's) en allerlei egodocumenten uit de periode 1870 tot nu. Ook van organisaties en muziekinstellingen die een belangrijke rol in het Nederlands muziekleven vervullen, zoals Donemus, Buma/Stemra en de Koninklijke Vereniging voor Nederlandse Muziekgeschiedenis zijn omvangrijke collecties aanwezig.
