Oejgoeren

Van Wikipedia

De Oejgoeren zijn een volk in de Chinese provincie Sinkiang dat met ongeveer 7,5 miljoen zielen circa 50% van de bevolking van dit gebied vormt. Hun taal, het Oeigoers, behoort tot de Turkse talen.

De Oejgoeren waren oorspronkelijk een volk van veehoudende nomaden in het huidige Mongolië, waar zij in de 8e en 9e eeuw van onze jaartelling een machtig rijk vormden, dat zich ook uitstrekte tot Xinjiang.

Later werden de Oejgoeren door een ander Turks volk, de Kirgiezen, uit Mongolië verdreven, waarna ze zich terugtrokken op het Tarim-gebied in Sinkiang, waar ze zich vermengden met de sedentaire landbouwers daar, die de Tochaarse taal spraken. Deze bevolking nam later de Turkse taal van haar Oejgoerse meesters over.

In de 13e en 14e eeuw waren de Oejgoeren onderworpen aan het Mongoolse rijk, maar ze behielden een grote mate van autonomie.

De Oejgoeren, die tevoren diverse godsdiensten hadden beleden, namelijk boeddhisme, manicheïsme en nestoriaans christendom, gingen in de 15e eeuw over tot de islam.

In het midden van de 18e eeuw werden de Oejgoeren onderworpen door de Mantsjoes, die toen ook over China regeerden. Ook deze onderwerping liet de autonomie der Oejgoeren grotendeels onverlet.

Dit veranderde echter toen in 1949 in China de communisten aan de macht kwamen. De Volksrepubliek China voert een beleid dat de culturele en taalkundige identiteit van de minderheidsvolkeren in ernstige mate ondermijnt, onder meer door massale kolonisatie van etnische Chinezen. (Thans bestaat de bevolking van Sinkiang voor ongeveer 50% uit Oejgoeren, 10% uit andere autochtone volkeren, zoals Kazachen, en voor 40% uit Chinezen, die in vele steden, waaronder de hoofdstad van Sinkiang, Urumqi, de grote meerderheid uitmaken).

De druk tot culturele assimilatie leidt natuurlijk tot hevig verzet van de Oejgoeren, waarover in de buitenwereld echter relatief weinig bekend is. Een belangrijke voorvechtster van de culturele en maatschappelijke autonomie der Oejgoeren is Rebiya Kadeer.