Omar Bongo
Van Wikipedia
El Hadj Omar Bongo Ondimba, geboren als Albert-Bernard Bongo (Lewai, 30 december 1935) is sedert 1967 president van Gabon.
Inhoud |
[bewerk] Achtergrond en opleiding
Bongo werd geboren in het zuidoosten van de toenmalige Franse kolonie Gabon.
Bongo studeerde aan het Collège Technique in Brazzaville. Hij nam dienst als soldaat in het Franse leger, daarna werkte hij sinds 1960 op het ministerie van Buitenlandse Zaken van Gabon. Sinds 1962 bekleedde hij diverse functies in de regering, speciaal verbonden aan het kabinet van president Léon M'ba. In 1966 werd Bongo vicepresident en plaatsvervanger van M'ba.
[bewerk] President
Na de dood van president M'ba op 28 november 1967, werd Bongo diens opvolger. Op 2 december 1967 werd hij officieel beëdigd als president van de republiek.
In 1968 versterkte hij zijn positie door de oprichting van de Parti Démocratique Gabonais (PDG). De PDG werd de enige toegestane partij. In 1973, 1979 en in 1986 werd hij voor zeven jaar herkozen als president. In 1990, 1994 en in 1998 werd hij voor vijf jaar herkozen als president.
President Bongo bekeerde zich in 1973 tot de Islam en nam de naam Omar Bongo aan. Hij ging als pelgrim naar Mekka, waarna hij het recht had om de titel El Hadj voor zijn naam te plaatsten.
Met de jaren ontpopte Bongo zich als een autoritair president. Hij wist echter van Gabon een redelijk stabiel land te maken. In de jaren zeventig waren er echter wel kleine gewapende conflicten met Equatoriaal-Guinea.
Men zegt dat president Bongo ambieerde in de jaren '70 om keizer van Gabon te worden, naar het voorbeeld van de Centraal-Afrikaanse Republiek president Jean-Bédel Bokassa die eind 1976 keizer Bokassa I werd. De plannen zouden niet door zijn gegaan vanwege Franse weigering.
In de jaren tachtig rees er verzet tegen het éénpartijstelsel. In april 1990 stond Bongo de vorming van oppositiepartijen toe. De tot dan toe illegale MORENA, die al jaren oppositie voerde, werd gelegaliseerd. Casimir Oyé-Mba, een partijloos politicus, werd premier. Bij de parlementsverkiezingen voor de Nationale Vergadering bleek de 63 van de 120 zetels te hebben behaald. De PDG bleef dus de grootste partij, hetgeen nog steeds zo is (2005), maar sinds 1990 moet de PDG van Bongo wel de macht delen in de regering met andere partijen.
Op 5 juli 1993 nam het parlement een nieuwe kieswet aan, welke het de oppositiepartijen moeilijker maakt om een meerderheid van zetels in het parlement te verkrijgen.
In 1995 zorgde Bongo ervoor dat illegaal in Gabon verblijvende buitenlanders het land werden uitgezet (o.a. vluchtelingen uit Equatoriaal-Guinea die sinds de jaren '70 in Gabon verblijven).
In 1998 werd Bongo met 66,6% van de stemmen als president herkozen. In 2003 nam het parlement een wet aan die het de president mogelijk maakt om telkens ongelimiteerd herkozen te worden. Tegenstanders zagen dit als het bewijs dat Bongo president voor het leven wil zijn.
Nieuwe verkiezingen worden waarschijnlijk in 2005 gehouden.
[bewerk] Langstzittende president van Afrika
Met het overlijden van de Togolese president Gnassingbé Eyadéma (president sinds 14 april 1967) op 5 februari 2005, is Omar Bongo met een ambtstermijn van bijna 38 jaar de langstzittende president van Afrika.
[bewerk] Privé-leven
Omar Bongo is getrouwd met de dochter van de Congolese (Congo-Brazzaville) president Dennis Sassou-Nguesso.
President Bongo behoort tot één van de rijkste staatshoofden ter wereld. Het geld is volgens de oppositie in Gabon (maar ook volgens vele anderen) niet allemaal eerlijk verkregen: naast aandelen in diverse (Gabonese) oliemaatschappijen is hij ook rijk geworden door corruptie.
[bewerk] Zie ook
- Gabriël Léon M'ba
- Léon Mébiame
- Casimir Oyé-Mba
| Voorganger: Léon M'ba |
President van Gabon 1967-heden |
Opvolger: - |
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Omar Bongo op Wikimedia Commons. |
