Onias II
Van Wikipedia
| Onias II |
||||
| Hogepriester uit de familie van de Oniaden | ||||
|---|---|---|---|---|
 |
||||
| ? - plm. 219 v. Chr. | ||||
|
Onias II was hogepriester in de Joodse tempel in Jeruzalem in de tweede helft van de derde eeuw v. Chr. Hij behoort tot de familie van de Oniaden.
Onias was de zoon van Simon I. Toen zijn vader overleed, was hij echter nog te jong om hem op te volgen. Daarom werd het hogepriesterschap eerst waargenomen door zijn oom Eleazar en vervolgens door Manasse, de broer van zijn grootvader Jaddua.
Onias kwam tijdens zijn hogepriesterschap in conflict met Ptolemaeus III Euergetes I, aan wie hij verantwoording moest afleggen omdat het tempelstaatje Juda in die tijd tot het rijk van de Ptolemaeën behoorde. De aanleiding voor het conflict was dat Onias weigerde de verschuldigde belasting af te dragen. Flavius Josephus wijt dat aan gierigheid,[1] maar veel historici vermoeden dat Onias politieke motieven had. In deze periode vond namelijk de derde Syrische oorlog (tussen de Ptolemaeën en de Seleuciden) plaats en vermoedelijk koos Onias de zijde van de Seleuciden, wellicht om zo gemakkelijk contact te onderhouden met de grote Joodse gemeenschap in Babylonië. Onias had echter op het verkeerde paard gewed, want Ptolemaeus keerde als overwinnaar van het slagveld terug en Juda bleef in Ptolemeese handen.
De crisis rondom de belastingafdracht leidde ertoe dat Ptolemaeus Onias' politieke rol verkleinde en het recht belastingen te innen gunde aan Jozef de zoon van Tobia. Dit vormde het begin van een machtsstrijd binnen de Joodse aristocratie tussen de families van de Oniaden en de Tobiaden, die ongeveer 80 jaar zou duren.
Zie over een mogelijke correspondentie van Onias II met koning Areus van Sparta onder Onias I.
Onias stierf in plm. 219 v. Chr.. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Simon II
[bewerk] Noten
- ↑ Ant. 12, 158-159
