Phorusrhacos
Van Wikipedia
| Phorusrhacos Status: Fossiel |
|||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Phorusrhacos |
|||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
|
|||||||||||
| Geslacht | |||||||||||
| Phorusrhacos Ameghino, 1889 |
Phorusrhacos is een uitgestorven vogelgeslacht behorend tot de Schrikvogels. Phorusrhacos longissimus uit het Plioceen en Pleistoceen is de bekendste soort.
Phorusrhacos longissimus voedde zich met kleine zoogdieren en kadavers die hij op zijn pad vond, in tegenstelling tot zijn voorouders. Dit waren samen met de buidelroofdieren dé toppredatoren van Zuid-Amerika, maar de schrikvogels werden na de komst van de placentale roofdieren, waaronder de jaguar en de sabeltandkat, in de rol van aaseter gedreven. Met een lichtgebouwd lijf en lange renpoten was Phorusrhacos wellicht het snelste dier van zijn tijd.
Vogelfossielen zijn altijd heel zeldzaam omdat vogels zulke lichte, holle botten hebben. Phorusrhacos is daarop ondanks zijn hoogte van circa 250 cm en gewicht van 300 kg geen uitzondering: tot voor kort waren er maar heel weinig resten van het skelet bekend. Eind jaren negentig zijn in Florida en La Brea fossiele botten van de Noord-Amerikaanse schrikvogel Titanis walleri gevonden, waaronder een vervaarlijk uitziende klauw die vermoedelijk aan de vleugel heeft gezeten. Het is goed mogelijk dat Titanis en Phorusrhacos dezelfde soort zijn.
Het geslacht omvat twee soorten:
- Phorusrhacos inflatus
- Phorusrhacos longissimus
