Planecologie
Van Wikipedia
Planecologie maakt onderdeel uit van de ecologie en is een richting die handelt over de ecologische aspecten in de ruimtelijke ordening. De term is oorspronkelijk afkomstig uit het Deens: planøkologi of in het Engels planecology, zie bijvoorbeeld Per Christensen (1990). Ook in andere Scandinavische landen wordt de term sporadisch gebruikt. De aanduiding geeft precies aan waar een groot aantal ecologen mee bezig is: toepassing van ecologische kennis in ruimtelijke plannen en ontwerpen.
Het meest in de buurt van "planecologie" komt de term "toegepaste landschapsecologie", die vooral in de jaren '80 opgang deed. Landschapsecologie is ooit door Troll als discipline geïntroduceerd en is altijd primair wetenschappelijk geöriënteerd geweest. Landschapsecologie stelt de relatie tussen abiotische factoren en biotische factoren op landschapsschaal centraal, of zoals Zonneveld en Forman het in 1990 aanduiden als de studie van: "energy, nutrient and species fluxes in an mosaic". De aandachtsvelden van landschapsecologie is het domein van de algemeen-ecologen als E.P. Odum en H.T. Odum, de fysisch geografen als Neef en Vink, de biogeografen als Robert H. MacArthur en Edward O. Wilson en de vegetatiekundigen als Josias Braun-Blanquet, Ellenberg, Whittaker en Victor Westhoff. Deze aandachtsvelden lijken de mens in de eerste plaats als externe factor te beschouwen.
Planecologie moet gezien worden als de maatschappelijke en toegepaste tegenhanger van deze benadering. De planecologie is behalve maatschappelijk geörienteerd ook sterk gericht op interdisciplinaire samenwerking. De aandachtsvelden van de planecologie zijn behalve de ecologie, de milieukunde, de planologie, de landschapsarchitectuur en de stedenbouw. Planecologen houden zich bezig met moderne thema's als:
- ruimtelijke oplossingen voor klimaatverandering in natuur en landschap
- consequenties van plannen voor het Europese natuurbeleid, vastgelegd in Vogelrichtlijn en Habitatrichtlijn gezamenlijk als Natura 2000 aangeduid.
- natuuraspecten in de Milieueffectrapportage (MER)
- ecologische duurzaamheid in landschaps- en stadsplannen
[bewerk] Referenties
Christensen, P. Planøkologi. Planecology. Vol. nr. 55 ISSN 0105-1202 Aalborg Universitet, 1990.
Troll, C. Landscape ecology. Delft, 1966.
Zonneveld, I.S.; Forman, R.; Baudry, J.; Burel, F. Changing landscapes: an ecological perspective. New York. Springer, 1990.
