Robert Rescorla & Allan Wagner
Van Wikipedia
Robert Rescorla en Allan Wagner zijn twee Amerikaanse leerpsychologen die een nieuwe draai gaven aan de theorie van de operante conditionering, een behavioristisch model opgesteld door Burrhus Skinner.
In de jaren zeventig deelden de twee theoreticy een taxi naar een New-Yorks forum over behaviourisme. Tijdens de rit raakten ze aan de praat en tot hun verbijstering bleek dat ze allebei aan dezelfde theorie werkten, een theorie die ongerijmdheden in Skinners werk hoopte te verklaren. Door hun bevindingen te vergelijken ontstond het Rescorla-Wagnermodel.
Het Rescorla-Wagnermodel is een model van de klassieke conditionering waarin een verklaring wordt gezocht van het leerproces van een dier tijdens dierproeven in de Skinner-box. Ze stelden dat leergedrag enkel optreedt bij een discrepantie tussen wat verwacht wordt en wat gebeurt. Tijdens dit 'trial-level model' is elke stimulus ofwel aanwezig ofwel afwezig in de proef. De verwachting van de Unconditioned Stimulus ( = US) kan wiskundig voorgesteld worden als de som van de associatieve sterktes van de aanwezige Conditioned stimuli ( = CS) tijdens de duur van de proef. Deze onderverhouding maakte komaf met de onvolledigheid in eerdere modellen en bood een duidelijke verklaring voor onduidelijkheden zoals blokkering tijdens leerexperimenten. Hierdoor is het Rescorla-Wagnermodel het belangrijkste leermodel binnen het behaviourisme gebleken sinds Skinner en Pavlov. Het is echter slechts een theorie en is - hoewel intelligent en elegant opgesteld - sinds de publicatie nooit gevrijwaard gebleven van kritiek of tegenspraak.
Zowel Robert Rescorla als Allan Wagner hebben zich mettertijd gedistantieerd van hun eigen model, hoewel de laatste jaren door onderzoek is gebleken dat gefaseerde activiteit van dopamine neuronen in de middenhersenen een verklaring kan bieden voor de voorspellingsafwijking in het model.
