Robrecht III van Vlaanderen
Van Wikipedia
| 1247-1305 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Graaf van Vlaanderen | ||||||
|
||||||
|
Robrecht van Béthune (1247 – 17 september 1322), bijgenaamd De Leeuw van Vlaanderen was graaf van Vlaanderen van 1305 tot 1322 en graaf van Nevers van 1273 tot 1322).
[bewerk] Biografie
Robrecht was de oudste zoon van Gwijde van Dampierre en diens eerste vrouw, Mathilda van Bethune. Hij huwde in 1265 met Blanca van Anjou, dochter van Karel van Anjou (die later koning van Napels en van Sicilië zou worden). Zij overleed reeds in 1269 en hun zoon Karel stierf op elfjarige leeftijd. Hij hertrouwde in 1272 met Yolande, gravin van Nevers, die hem vijf kinderen schonk (waaronder Lodewijk van Nevers en Robrecht van Kassel).
Robrecht van Bethune verwierf militaire roem in Italië, toen hij aan de zijde van zijn schoonvader Karel van Anjou streed (1265–1268) tegen de laatste Hohenstaufens, Manfred en Konradin). Samen met zijn vader nam hij in 1270 deel aan de Achtste Kruistocht naar Tunis, onder de leiding van Lodewijk de Heilige. Na zijn terugkeer van de Kruistocht, bleef hij, zowel op militair, politiek als bestuurlijk gebied, steeds een trouw medewerker van zijn vader in diens strijd tegen de pogingen van de Franse koning Filips de Schone om Vlaanderen bij het kroondomein te voegen.
Hoofdzakelijk onder zijn invloed verbrak Gwijde van Dampierre alle feodale banden met zijn leenheer (20 januari 1297). Toen het verzet hopeloos bleek, liet Robrecht zich samen met zijn vader en zijn broer Willem van Crèvecœur gevangen nemen en naar de Franse koning voeren (mei 1300). Kort daarvoor had hij in feite het bewind overgenomen van zijn vader. Hij werd opgesloten in het kasteel van Chinon. Zo nam hij dan ook geen deel aan de Guldensporenslag, in tegenstrijd met de romantische voorstelling van Hendrik Conscience in zijn roman De Leeuw van Vlaanderen.
Na de dood van Gwijde van Dampierre in gevangenschap mocht Robrecht naar zijn graafschap terugkeren in juli 1305. De uitvoering van het voor Vlaanderen zeer nadelige Verdrag van Athis-sur-Orge zou zijn stempel drukken op heel het bewind van graaf Robrecht. Aanvankelijk boekte hij wel enig succes bij zijn pogingen om zowel de steden als het platteland tot nakoming van de aangegane verplichtingen te bewegen. Vanaf april 1310 ging hij echter resoluut in het verzet, gesteund door de bevolking en zijn familieleden, en zo hield hij, zowel op diplomatiek als op militair vlak, stand tegen de Franse koning. Toen hij in 1319 naar Rijsel oprukte, weigerden de Gentenaars hem over de Leie te volgen. Mede onder druk van zijn kleinzoon Lodewijk I van Nevers gaf de vermoeide Robrecht de strijd op, en ging hij in april 1320 in Parijs leenhulde brengen aan de koning.
Maar zelfs na die datum zou hij nog de uitvoering van het Verdrag van Athis-sur-Orge en de daaropvolgende overeenkomsten saboteren. Robrecht van Bethune overleed in 1322 en werd opgevolgd door zijn kleinzoon Lodewijk. Zijn zoon (die ook Lodewijk heette) was intussen overleden.
Op zijn uitdrukkelijke wens werd hij in Vlaamse aarde begraven (in de Sint-Maartenskathedraal in Ieper). Zijn lichaam mocht enkel naar de abdij van Flines (nabij Dowaai) worden overgebracht als Rijsel en Dowaai weer bij het graafschap hoorden. In deze abdij werden ook zijn eerste vrouw en zijn vader begraven.
[bewerk] Status
In bepaalde Vlaamsgezinde kringen wordt Robrecht van Bethune, alias "de Leeuw van Vlaanderen", wegens zijn onenigheid met Frankrijk en de vertekende voorstelling door Hendrik Conscience, vaak gezien als een symbool voor de Vlaamse ontvoogding. In werkelijkheid sprak "de Leeuw van Vlaanderen" hoogstwaarschijnlijk niet eens het Vlaamse dialect. Toch speelde hij een belangrijke rol in het behoud van de zelfstandigheid van het graafschap in de tijd vóór en na zijn gevangenschap.
In 2005 was hij ook één van de kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 73 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen.
