Rocksteady
Van Wikipedia
Rocksteady is een muziekstijl die in 1966 als zodanig in Jamaica ontstond. Het was een opvolger van de ska die daarvoor, sinds de jaren 50, de Jamaicaanse muziekscene domineerde. Het had in essentie dezelfde ritmische basis, met de bas drum op de 2e en 4e tel (de "after beat"), als de eerdere ska (en de latere reggae), maar rocksteady was langzamer dan ska, en verschilde ook in baslijnen. Was de bas in ska "rollend", in rocksteady volgde de baslijn meer afgesloten, herhaalde, "syncopische" patronen, en kreeg ook deels een ritmische functie. De bas en drum in rocksteady werden belangrijker, waardoor de blazers minder op de voorgrond kwamen dan in ska, en meer een ondersteunende rol kregen. Ook de zang, inclusief harmonie-zang, ontwikkelde zich uitgebreider op de langzamere rocksteady muziek.
[bewerk] Ontwikkeling
Hoewel de rocksteady-periode als een of twee jaar (tot 1968 toen reggae opkwam) durend genoemd wordt, duurde de periode strikt genomen wat langer. De rocksteady werd na het ontstaan wel geassocieerd met "rude boys", ruige, marginale jongeren in Jamaica met een bepaalde levensstijl, veelal buiten de wet, hoewel het ook deels liefdesliederen in rocksteady werden gemaakt, en verder ook maatschappijkritiek, of ook kritiek op rude boys via dezelfde rocksteady werd geuit.
[bewerk] Artiesten en producers
De producer Duke Reid speelde een belangrijke rol in de rocksteady, omdat veel artiesten rocksteady nummers voor hem/in zijn studio's opnamen. In wat mindere mate speelde echter ook Coxsone Dodd een rol, die in de ska-periode daarvoor domineerde, en andere producers. In de dynamische Jamaicaanse muziekscene verschenen veel Jamaicaanse rocksteady nummers, van verschillende artiesten, ondanks de korte bloeiperiode (1966-68).
Sommige artiesten begonnen in de ska-tijd stapten over op rocksteady, zoals Alton Ellis en the Ethiopians (en zouden na 1968 overgaan op reggae), en ook The Wailers enkele nummers (Nice Time bijvoorbeeld), terwijl ook nieuwe artiesten opkwamen in de rocksteady-periode. Exemplarisch voor de rocksteady-periode zijn bands als Carlton & the Shoes, de Paragons, the Melodians, en ook Delroy Wilson en Bob Andy kwamen op in deze periode.
De verschillende artiesten hadden ieder een eigen geluid en stijl en er waren invloeden merkbaar van Amerikaanse soul-muziek, maar ook van Jamaicaanse Afro-folk en mento bij sommige artiesten.
Rocksteady kan historisch dus als een tussenstap naar de reggae worden gezien, waarin de bas ook belangrijk zou blijven.
Interessant is verder dat twee ritme-richtingen in de latere reggae de Jamaicaanse muziekgeschiedenis weerspiegelen. Het "one drop" ritme neigt wat meer naar ska, terwijl het "rockers" ritme (sinds de tweede helft van de jaren 70) wat meer naar de rocksteady neigt. Zo leven "voorlopers" in verschillende variaties binnen latere reggae voort, naast andere invloeden.
