Scheltopusik
Van Wikipedia
| Scheltopusik | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Pseudopus apodus Pallas, 1775 |
De scheltopusik of Europese glasslang (Pseudopus apodus) is een hagedis uit de familie hazelwormen (Anguidae). De verouderde naam is Ophisaurus apodus en deze wordt nog wel eens gebruikt. Het is tegenwoordig de enige soort in het geslacht Pseudopus.
Inhoud |
[bewerk] Algemeen
De soort komt voor in zuidoostelijk Bulgarije, Griekenland en Kroatië, en houdt van drogere plaatsen zoals zonnige hellingen met muurtjes, struiken of rotspartijen waarin hij kan schuilen. Op het heetst van de dag verstopt de hagedis zich, maar als de zon bijna ondergaat komt hij weer tevoorschijn om te gaan jagen tijdens de laatste zonnestralen. Het voedsel bestaat uit kleine ongewervelden zoals insecten en spinnen, en soms kleine knaagdieren zoals muizen. Ondanks het ontbreken van echte poten is deze soort erg snel en wint het van de meeste slangen, die hij als belangrijkste vijand heeft naast roofvogels, met name de gladde slang (Coronella austriaca).
[bewerk] Beschrijving
De kleur is licht- tot donkerbruin en de scheltopusik kan wel 140 centimeter worden en is daarmee een van de grotere hazelwormachtigen. De schubbben liggen in ringvormige banden en de kop is lichter gekleurd dan de rest van het lijf, en heeft een duidelijke lengtegroef in de zijkant waaraan ze te herkennen zijn. Het lichaam is massief en cilindrisch en de kop is duidelijk groter en vrij spits. Ze hebben geen echte poten, maar wel de ongeveer 2 millimeter kleine overblijfselen daarvan bij de cloaca. Juvenielen zijn vaak lichter gekleurd en hebben een donkere bandering.
[bewerk] Levenswijze
De scheltopusik kent zoals veel hagedissen autotomie en was vroeger een populaire terrariumsoort vanwege het levendige gedrag, de grootte en de weinige eisen aan het biotoop, maar tegenwoordig zijn ze zeldzamer en beschermd. Het is overigens niet bekend waar de wat vreemde naam scheltopusik, die in vrijwel alle talen gebruikt wordt, precies vandaan komt. De leeftijd die deze dieren kunnen bereiken is eveneens fascinerend; ze kunnen wel 50 jaar oud worden.
