Sint-Martinuskerk (Wezemaal)
Van Wikipedia
De Sint-Martinuskerk in Wezemaal, toegewijd aan Martinus van Tours, is een kerk die een harmonieus geheel vormt, ondanks de verschillen in de gebruikte bouwmaterialen en bouwactiviteiten door de eeuwen heen.
Het koor en de sacristie aan de noordkant zijn 13e-eeuws; de zuidertranseptarm is uit de 14e eeuw. In de 15e eeuw bouwde men de noordertranseptarm, het schip, de beuken en de westertoren. De onderbouw van deze toren en de kerk is opgetrokken met ijzerzandsteen. Voor de bovenbouw van de toren gebruikte men witte kalkzandsteen.
De bouw van de zuidersacristie volgde in de 18e eeuw. Het interieur is, waar de bogen overvloeien in kapiteelloze zuilen, een voorbeeld van Brabantse gotiek. Na een brand in 1751 werden de viering en het koor overdekt met een classicistisch tongewelf. De torenspits werd na een brand in 1860 vervangen door een stompe bedaking.
Het interieur is versierd met schilderijen uit de 16e, 17e en 18e eeuw. Het hoofdaltaar is 18e-eeuws en afkomstig uit het Adrianus-VI-college van Leuven.
