Sjarief van Mekka
Van Wikipedia
De Sjarif van Mekka (met meerdere spellingsvarianten) was de traditionele beschermer van de heilige plaatsen Mekka en Medina, die tevens heerste over de twee steden en het omliggende gebied. De sjarif moest zorg dragen voor de bescherming tijdens de hadj, de jaarlijkse bedevaart naar Mekka.
De positie was verbonden met de Hasjemieten, een familie en stam. De Sjarifs zijn directe afstammelingen van de profeet Mohammed.
De eerste Hasjemitische sjarif van Mekka werd in 1201 benoemd en de familie hield die positie voor meer dan 700 jaar. In 1517 erkende de sjarif de suprematie van de Ottomanen, maar bleef grotendeels onafhankelijk.
Het sjarifaat werd uiteindelijk in de nasleep van de Eerste Wereldoorlog verslagen. De toenmalige sjarif, Hoessein ibn Ali, koos eerst de kant van de Ottomanen en hun partners de Duitsers. T.E. Lawrence, beter bekend als Lawrence van Arabië wist hem echter over te halen aan de Britse kant mee te vechten, een van de toezeggingen die hierbij werden gedaan is dat de Arabieren een onafhankelijke staat zouden krijgen. Hiervan zou Hoessein koning worden. Het Ottomaanse Rijk werd verslagen en de Hasjemieten kregen (beperkte) controle over Irak en Transjordanië.
Uiteindelijk werd Hoessein ibn Ali verslagen door Ibn Saud in 1924, de leider van de puriteinse Wahhabieten. Door zijn steun aan de Britten had hij in de ogen van de fundamentele moslims zijn plichten verzaakt en waren zij tegen hem in opstand gekomen.
De Saoedische familie is sindsdien de beschermer van de heilige plaatsen. Ze zijn echter geen directe afstammelingen van de profeet en kunnen daarom de titel sjarif niet claimen.
Sjarif is ook een stamtitel gegeven aan zij die dienen als beschermer van de stam en al zijn bezittingen, land en dergelijke.
