Thomas Andrews (scheepsbouwkundige)
Van Wikipedia
Thomas Andrews (7 februari 1873 - 15 april 1912) word geboren op 7 februari 1873, in Comber, County Down in Ierland. Hij is de zoon van Thomas Andrews Sr. En Eliza Pirrie, de zus van Lord William James Pirrie. Zijn vader was een geëerd politicus en zijn oudere broer John zou later minister president van Ierland worden.
Aangezien het gezin van goede afkomst was, werd Thomas op 11-jarige leeftijd naar de Royal Belfast Academical Institution gebracht. Tot ongenoegen van zijn ouders stopte hij 5 jaar later al met de opleiding, omdat hij in Belfast in contact gekomen was met de scheepsbouwkunde, iets wat hem meteen interesseerde. Als 16-jarige jongen werd hij leerling bij Harland & Wolff. Zijn ouders hadden zich, ondanks de teleurstelling, zich bereid gevonden om er 100 pond voor neer te leggen, zodat Thomas verzekerd was van een baan binnen de werf na zijn opleiding.
Zijn oom, William James Pirrie, werd tijdens zijn opleiding directeur van Harland & Wolff, maar Thomas hield niet van vriendjespolitiek en bleef daarom enorm hard werken, ondanks dat hij gemakkelijk hogerop kon met hulp van Pirrie. Zijn harde werken werd door vele bewonderd. Hij gaf zich vrijwillig op voor naschoolse zelfverbeteringlessen, waarin hij meer leerde over handel en maritieme techniek. Hij liet hiermee blijken hoe verzot hij was op de scheepsbouwkunde en werd daardoor een groot voorbeeld voor anderen. Zelfs nu nog zien scheepsbouwkundigen hem als hun grote voorbeeld.
In 1901 werd Thomas manager over de constructiewerken. Tevens betrad hij dat jaar de “Institution of Naval Architects”; een hooggewaardeerde institutie voor de beste van de beste in de scheepsbouwkunde. Rond deze tijd kreeg hij tevens zijn eerste grote opdracht. Hij werd namelijk betrokken bij de bouw van de schepen van de Oceanic Class. In 1907 werd hij benoemd tot managing director. Hij behaalde dit door zijn harde werken en door het respect wat hij verkreeg van zijn medewerkers. Hij werd door iedereen geliefd. In datzelfde jaar kreeg hij de opdracht om 3 schepen te ontwerpen voor de Olympic Class. Dit zou zijn grote doorbraak worden, omdat hij de grootste schepen ter wereld zou ontwerpen. Hij paste de nieuwste technieken toe om de schepen tevens de meest moderne schepen te maken en ook de meest luxueuze.
Tijdens de bouw van de schepen bleef hij betrokken van elk detail en was hij dagelijks op de werf te vinden om de vordering te bekijken en om, waar nodig, nog eventueel veranderingen of verbeteringen in de constructie te maken en deze op tijd door te geven aan de arbeiders. Tijdens deze drukke tijd ontmoette hij Helen Reilly Barbour, met wie hij op 24 juni 1908 trouwde. Ze gingen vlakbij de werf in Belfast wonen, in de wijk Dunallon. Thomas en Helen kregen 2 jaar later een dochter met de naam Elizabeth Law Barbour Andrews. Het was gebruikelijk bij Harland & Wolff om met iedere 1e reis van een schip een groep medewerkers van de werf mee te laten gaan om te kijken of alles goed verliep. Thomas werd hoofd van een groep van 9 mannen die allemaal hoog stonden aangeschreven bij de werf en betrokken waren bij de bouw van het schip.
Op 14 april, toen de Titanic geraakt werd door een ijsberg aan stuurboord was Andrews aan het slapen en hij merkte niet dat het schip geraakt was. Op orders van de kapitein van de Titanic, Edward Smith, ging Andrew mee om de schade te bekijken. Hij stelde vast dat er niets meer gedaan kon worden om de Titanic te redden en dat het schip zou zinken.
Thomas Andrews heeft tijdens de evacuatie de kamers van de gasten doorzocht om de passagiers te vertellen dat ze hun reddingsvesten aan moesten doen en het dek op moesten gaan. Zelf heeft hij niet geprobeerd om te overleven. Hij is het laatst gezien door een steward in een salon voor de eerste klas.
