Tweede feministische golf
Van Wikipedia
Tweede Golf is de benaming voor de heropleving van het feminisme in de jaren '60, '70 en '80 van de twintigste eeuw. De Eerste Golf verliep in de jaren '30 van diezelfde eeuw onder invloed van de wereldwijde economische crisis, het Stalinisme en het opkomend fascisme en nationaal-socialisme.
In de Verenigde Staten wordt het boek The feminine mystique uit 1963 van Betty Friedan als begin genoemd. De organisatie Women's Lib voerde tot halverwege jaren '70 vele felle acties, met name binnen de Democratische Partij.
In Europa beschouwt men het werk 'La deuxième sexe' van Simone de Beauvoir uit 1948 als aanzet; het duurde echter zo'n 15 jaar voordat het feministisch rumoer uitbrak, vermoedelijk onder invloed van de uitvinding van de anticonceptiepil en de toegenomen welvaart waardoor meer vrouwen aan het arbeidsproces deel gingen nemen.
In Nederland staat een artikel in Vrij Nederland, Het onbehagen bij de vrouw van Joke Smit uit 1967, aan de wieg. In België wordt deze 'Tweede Golf' vooral gekenmerkt door het massale succes van de "traditionele" vrouwenbewegingen (KAV, SVV, KVLV).
De 'Tweede Golf' viel samen met andere emancipatiebewegingen als de homobeweging en de antiracismebeweging en een wereldwijde economische hausse die overging in een recessie.
De doelen van de 'Tweede Golf' waren:
- doorbreking van het huisvrouwensyndroom
- seksuele bevrijding
- economische zelfstandigheid
- herverdeling van zorgverantwoordelijkheden
- doorbreking van het zgn. glazen plafond tijdens arbeidscarrières
- verovering van politieke macht.
Kenmerkende leuzen waren: "Baas in eigen buik" (Dolle Mina, 1970-1976), "Het persoonlijke is politiek" (Man-Vrouw-Maatschappij, 1971-1978), "Een beetje vent strijkt zijn eigen overhemd" (Nederlandse overheidscampagne in de jaren '80).
Halverwege de jaren '90 van de twintigste eeuw kwam schuchter een 'Derde Golf' op (in Nederland aangejaagd door het blad Furore en Stichting Fémi) die inmiddels gedragen lijkt te gaan worden door moslimfeministes.
