VC Eendracht Aalst 2002

Van Wikipedia

Eendracht Aalst

Volledige naam

Voetbalclub Eendracht Aalst 2002

Bijnaam

Den Iëndracht

Opgericht

1919

Stadion

Pierre Cornelisstadion

Capaciteit

7500

Voorzitter

Marc Schots

Trainer

Patrick De Wilde

Competitie

Vierde Klasse





Thuiskleuren





Uitkleuren

geldig voor 2006/07

V.C. Eendracht Aalst 2002 is een Belgische voetbalclub uit het Oost-Vlaamse Aalst. De ploeg veranderde in 2002 van naam toen de eersteklasser K.S.C. Eendracht Aalst failliet ging. In 2006/07 speelt de club in de vierde klasse. De ploeg draagt stamnummer 90, en heeft wit en zwart als clubkleuren. De huidige trainer is Patrick De Wilde.

[bewerk] Geschiedenis

In 1919, na de Eerste Wereldoorlog, werd Eendracht Aalst Voetbal Club opgericht, en de ploeg sloot zich aan bij de nationale voetbalbond. In 1923 zou de naam Sport-Club Eendracht Aalst (SC Eendracht Aalst) worden. Na een beginseizoen met enkel vriendschappelijke matchen, begon de club in competitieverband in de toenmalig Oost-Vlaamse tweede afdeling. De komende jaren zou de ploeg opklimmen in de verschillende reeksen. De ploeg speelde aan de Puiteput, de Kappelekensbaan en het stadspark, in 1928 zou men zich aan het huidige terrein aan de Bredestraat vestigen. In 1931/32 promoveerde Eendracht Aalst uit de provinciale reeksen, 4 jaar erna bereikte men de Eerste afdeling (huidige tweede klasse). Die reeks won Aalst in 1938/39, en de ploeg promoveerde zo naar de hoogste nationale afdeling, de Ereafdeling. Tijdens de oorlog was er twee seizoen geen competitie, maar in 1941/42 kon de ploeg eindelijk in de hoogste klasse beginnen, waar ze direct vijfde eindigden. In 1946 stierf Pierre Cornelis, die 16 jaar voorzitter was geweest, naar hem werd het stadion omgedoopt naar Pierre Cornelisstadion.

In 1946/47 werd de competitie hervormd, en reduceerde men het aantal ploegen in de hoogste afdeling. Hoewel Eendracht op 2 na laatste was geworden, moest de ploeg toch degraderen naar de Eerste afdeling. Het seizoen 1949/50 was een zwart jaar voor de ploeg. Speler Miel De Buck liep een buikblessure op tegen White Star en overleed daar een maand later aan.

Vanaf 1951 mocht de ploeg zich Koninklijke SC Eendracht Aalst noemen, maar sportief gezien ging het minder, en de ploeg degradeerde naar bevordering. In 1952 werden de structuur van de competitiereeksen heringedeeld, en Eendracht Aalst trad aan in de derde klasse. In 1957 promoveerde Aalst weer naar tweede, in 1960 naar de hoogste afdeling. Seizoen 1961/62 was een bewogen seizoen voor de club, in het bijzonder een wedstrijd op 5 november tegen Standard, onder leiding van Arthur Blavier, die 11 seizoen daarvoor al eens 4 Aalstenaars had uitgesloten. Een kwartier voor het einde van de wedstrijd had deze scheidsrechter al 3 spelers van Aalst van het veld gestuurd, waarop een deel van de toeschouwers het terrein bestormden. Nadat bestuursleden en de politie het volk van het veld hadden kunnen verdrijven, moesten 3 spelers forfait geven door een blessure. Er waren maar 5 spelers meer over, en de wedstrijd, waarin het al 0-3 was, diende gestaakt te worden. Verschillende spelers werden een tijd geschorst, en Aalst moest een match achter gesloten deuren spelen. Het team eindigde dat seizoen laatste met 17 punten uit 30 wedstrijden.

De ploeg zou drie decennia lang niet meer in de hoogste afdeling uitkomen, en speelde 17 seizoen in tweede, 11 seizoenen in derde. In 1965 moest de club zelfs in bevordering (vierde klasse) van start, na een omkoopaffaire. In 1976/77 promoveerde Aalst naar tweede klasse met in hun rangen Paul Van Himst, een van de beste Belgische voetballers ooit, die er zijn voetballerscarrière afsloot.

Tijdens de jaren 80 poogde Aalst opnieuw de hoogste klasse te bereiken, maar strandde vaak in de eindronde. In 1990/91 lukte de promotie eindelijk. De ploeg viel echter te licht uit voor het hoogste niveau, en degradeerde onmiddellijk. Twee seizoenen later (1993/94) kon men opnieuw de eerste klasse bereiken onder leiding van debuterend trainer Jan Ceulemans, en enkele klassespelers zoals Godwin Okpara en Gilles De Bilde, die topschutter werd in tweede klasse. In het seizoen 1994/95 bereikte Eendracht de halve finale van de Beker van België, en eindigde het vierde in de competitie, waardoor voor het eerst in de clubgeschiedenis een Europees ticket werd bemachtigd. Gilles De Bilde won de Gouden Schoen, Okpara de Ebbenhouten variant. Het volgende seizoen overleefde men de eerste ronde van de UEFA Cup. Levski Sofia werd uitschakeld, maar Aalst ging eruit tegen Europese topper AS Roma. In de competitie eindigde men 12de. De komende seizoenen zou Aalst de middenmoot spelen.

Wegens een financieel schandaal werd in 1995 voorzitter Goethals vervangen door Gilbert De Jonghe. Begin 2000 waren hij en Patrick Orlans de kop van jut, omdat ze aanstuurden op een fusie met Sporting Lokeren. De supporters protesteerden echter massaal tegen het verkopen van de eigenheid van de club; zo werd de wedstrijd tegen Sint-Truiden afgetrapt voor lege tribunes om te symboliseren hoeveel Aalsterse fans naar een fusieclub zouden komen kijken. De fusieplannen werden opgeborgen en De Jonghe en Orlans verlieten de club. Luc Coppens,jarenlang trouwe sponsor, nam de fakkel over en werd de nieuwe voorzitter. De put die Orlans en De Jonghe hadden gecreëerd bleek niet meer op te vullen en ondanks talloze wanhoopspogingen kondigde de club eind 2001/2002 het failissement aan. Dit betekende het einde van KSC Eendracht Aalst onder de oude naam. In de competitie 2001/02 eindigde de club bovendien voorlaatste, maar door het faillissement moest Eendracht naar Derde Klasse.

De club werd omgedoopt tot VC Eendracht Aalst 2002 en Peter Garré werd de nieuwe voorzitter. Ives Cordier was de enige speler die bleef na het faillissement en was in het eerste jaar na de degradatie de revelatie bij de club. Ook keeperstrainer Niels De Rudder, materiaalmeesters Willy Delclef en Patrick Minnaert en afgevaardigde Odilon De Schrijver bleven hun club trouw. Ex-International Leo Van Der Elst werd trainer en kreeg de opdracht Aalst opnieuw hogerop te krijgen. Hij werd echter in februari van dat seizoen al ontslagen. Aalst haalde dat seizoen de eindronde, en promoveerde na strafschoppen in de finale (8-7) tegen OH Leuven.

De nieuwe ploeg bleef echter zoeken naar een nieuw elan, en belandde na twee seizoenen tweede weer in de derde klasse. In het seizoen 2005/06 ging het verder bergaf. Bouwpromotor en voorzitter Peter Garré wou fusioneren met AA Gent. Hij zei dat Aalst niet leefbaar was en verklaarde talloze keren dat hij niet Don Quichot was. Net zoals 5 jaar ervoor zorgden de supporters voor het zelfstandig verderbestaan van de club. Nadat Garré ook de staantribune sloot uit besparingen, bezetten de fans de business-seats en lieten ze Garré verstaan dat hij niet langer welkom was op Aalst. De week erna in Torhout werd de voorzitter zelfs de toegang geweigerd tot het stadion door de kwade fans. Onder politiebegeleiding werd hij naar huis gestuurd. De supporters planden de week erna een gratis toegang voor alle supporters tot het stadion, maar zover kwam het niet: Peter Garré liet de club over. Marc Schots, al jarenlang trouw supporter, was de nieuwe reddende engel van Eendracht en werd de zoveelste voorzitter in de laatste jaren. Het kwaad was echter al geschied en Aalst eindigde op een veertiende plaats, waardoor men eindronde moest spelen tegen een vierdeklasser. Aalst ging daarin onderuit tegen RRC Péruwelz en zakte voor het eerst sinds 40 jaar weer naar Bevordering.

Het nieuwe bestuursteam met Marc Schots, Geert De Ridder en Steven De Cock zocht voor het seizoen 2006/07 talentrijke en vooral Belgische spelers, waarmee de club dankzij de eerste periodetitel meteen een plaats in de eindronde verzekerde. Ook in Vierde Klasse blijft Aalst de trekpleister van de streek, met gemiddeld 3000 supporters op thuiswedstrijden. Eendracht Aalst sloot op 17 december de heenronde van vierde nationale af als herfstkampioen, en was de enige ploeg in nationale die nog geen enkele wedstrijd verloren had. Op 14 januari volgde echter het eerste verlies. Maar Aalst heeft nu ook de 2de periodetitel gewonnen. Na 2/3de van de competitie heeft de club al 10 punten voorsprong.

[bewerk] Eindklassementen

Seizoen Klasse (Eindplaats)

06-07 4de B (1) (Periodekampioen 1 + 2)

05-06 3de A (14)

04-05 2de (18)

03-04 2de (12)

02-03 3de A (3)

01-02 1ste (17)

00-01 1ste (16)

99-00 1ste (12)

98-99 1ste (13)

97-98 1ste (15)

96-97 1ste (15)

95-96 1ste (12)

94-95 1ste (4)

93-94 2de (4)

92-93 2de (4)

91-92 1ste (18)

90-91 2de (4)

89-90 2de (10)

88-89 2de (5)

87-88 2de (2)

86-87 2de (13)

85-86 2de (3)

84-85 2de (14)

83-84 2de (11)

82-83 2de (9)

81-82 2de (9)

80-81 2de (3)

79-80 2de (10)

78-79 2de (9)

77-78 2de (8)

76-77 3de A (KAMPIOEN)

75-76 3de A (4)

74-75 3de A (6)

73-74 3de B (4)

72-73 3de B (7)

71-72 3de A (6)

70-71 3de B (9)

69-70 3de A (4)

68-69 3de B (8)

67-68 3de B (KAMPIOEN)

66-67 3de A (5)

65-66 4de D (KAMPIOEN)

64-65 2de (15)

63-64 2de (8)

62-63 2de (10)

61-62 1ste (16)

60-61 1ste (9)

59-60 2de (KAMPIOEN)

58-59 2de (4)

57-58 2de (8)

56-57 3de B (KAMPIOEN)

55-56 3de A (4)

54-55 3de B (2)

53-54 3de A (2)

52-53 3de B (7)

51-52 3de (3)

Vanaf 1951-1952 wordt er gesproken over 1ste, 2de, 3de (A en B) en 4de (A,B,C en D) klasse!

50-51 1ste divisie B (15)

49-50 1ste divisie A (5)

48-49 1ste divisie B (4)

47-48 1ste divisie (3)

46-47 Eredivisie (17)

45-46 Eredivisie (8)

43-44 Eredivisie (12)

42-43 Eredivisie (13)

41-42 Eredivisie (5)

38-39 Divisie I (KAMPIOEN)

37-38 Divisie I (4)

36-37 Divisie I (7)

35-36 Promotie D (KAMPIOEN)

34-35 Promotie A (7)

33-34 Promotie A (4)

31-32 Provinciaal voetbal Oost-Vlaanderen divisie 2

30-31 Provinciaal voetbal Oost-Vlaanderen divisie 2

29-30 Provinciaal voetbal Oost-Vlaanderen divisie 2

28-29 Provinciaal voetbal Oost-Vlaanderen divisie 3

27-28 Provinciaal voetbal Oost-Vlaanderen divisie 2

26-27 Provinciaal voetbal Oost-Vlaanderen divisie 2

25-26 Provinciaal voetbal Oost-Vlaanderen divisie 2

24-25 Provinciaal voetbal Oost-Vlaanderen divisie 2

23-24 Provinciaal voetbal Oost-Vlaanderen divisie 2

22-23 Provinciaal voetbal Oost-Vlaanderen divisie 2

21-22 Provinciaal voetbal Oost-Vlaanderen divisie 2

20-21 Provinciaal voetbal Oost-Vlaanderen divisie 2

19-20 Alleen vriendschappelijke wedstrijden

[bewerk] Bekende (ex-)spelers

Juan Lozano
Godwin Okpara
Gilles De Bilde
Yves Vanderhaeghe
Emillio Ferrera
Manu Ferrera
Leo Van Der Elst
Philippe Vande Walle
Paul Van Himst

[bewerk] Aalst in Europa

1R = eerste ronde
2R = tweede ronde

Seizoen	Competitie	Ronde	Land	Club	Score
1995/96	UEFA Cup	1R		Levski Sofia	2-1, 1-0
		2R		AS Roma	0-4, 0-0

[bewerk] Clublied

Clublied van Eendracht Aalst in het Aalsters (vertaald tussen haakjes)

De Zwerte Maan dienen heiget allemoal gezeid (De zwarte man die heeft het allemaal gezegd)

Mor sinjs jooren es da naa nog nie gebeirt (Maar sinds jaren is dat nu nog niet gebeurd)

Vanoan de poitepit tot oan de groeite mert (Van aan de "Puitenput" tot aan de Grote Markt)

Roepen al d'Ajoinen, viva wit en zwert! (Roepen al d'ajuinen, viva wit en zwart)

Vanoan Sint Job tot aan de keirk van Moilebeik (Van aan Sint-Job tot aan de kerk van Mijlbeek)

Loot'n d'Ajoinen noeit eir ploeg nie in de steik (Laten d'ajuinen nooit hun ploeg niet in de steek)

Komt injs nor 't ploin, doar moeje zoin (Kom eens naar 't plein, daar moet je zijn)

On 't hoileg ert, speeltj wit en zwert (Aan 't Heilig Hart speelt wit en zwart)

Iendracht veroit, 't es de ploeg die naa moe winnen (Eendracht vooruit, t' is de ploeg die nu moet winnen)

Iendracht veroit, sjot de baalekes mor binnen (Eendracht vooruit, schop de balletjes maar binnen)

Iendracht veroit, roepen weir wel mè miljoenen (Eendracht vooruit, roepen wij wel met miljoenen)

Iendracht veroit, werd de ploeg der kampioenen (Eendracht vooruit, wordt de ploeg der kampioenen)

Maskes en jonges zêmmen der, wer zingen allemol mee 3,2,1... start (Meisjes en jongens, zijn we er, we zingen allemaal mee 3,2,1, start)