Vincenzo Scifo
Van Wikipedia
Vincenzo Scifo (La Louvière, 19 februari 1966) is een Belgisch voetballer. Hij werd beschouwd als een van de meest begaafde Belgische spelers van zijn generatie.
Enzo was zeventien jaar toen hij debuteerde in de eerste afdeling bij RSC Anderlecht. Twee jaar later werd hij geselecteerd voor de Belgische nationale ploeg. Met Anderlecht werd Scifo drie maal achtereenvolgens kampioen van België, waarna hij naar Inter Milaan verhuisde. Na een jaar echter moest hij Milaan verlaten en hij kwam bij het Franse Girondins de Bordeaux terecht, waar hij evenmin veel aan spelen toekwam.
Guy Roux en AJ Auxerre visten Scifo op. Na twee seizoenen bij de Franse club, waarmee hij in het seizoen '89-'90 de kwartfinale van de UEFA Cup en een seizoen later de derde plaats bereikte, keerde Scifo terug naar de Serie A, naar Torino FC. Met de 'kleine' club uit Turijn werd Scifo in het seizoen '91-'92 derde in de Serie A en verloor hij de finale om de UEFA Cup tegen AFC Ajax, nadat ze in de halve finale Real Madrid uitgeschakeld hadden. Het seizoen daarop werden ze slechts negende, maar Torino FC won nog wel de Coppa Italia.
Scifo werd aangetrokken door AS Monaco en in het seizoen '93-'94 bereikten de Monegasken de halve finale van de UEFA Champions League, waarin ze verloren van AC Milan. Spelers als Lilian Thuram, Emmanuel Petit, Youri Djorkaeff en Jurgen Klinsmann waren toen ploegmaats van Scifo. In 1997, net voor hij terug naar België vertrok, werd AS Monaco kampioen. In de UEFA Cup bereikten ze datzelfde seizoen de halve finale, waarin ze hun meerdere moest erkennen in Inter Milaan. In de vier seizoenen dat Scifo bij Monaco speelden werden ze negende, zesde, derde en tenslotte kampioen.
Dan keerde Scifo terug naar RSC Anderlecht waarmee hij nog één keer kampioen werd, in 2000. Nadien speelde hij nog even voor Sporting Charleroi en werd hij speler-manager bij de Belgische tweedeklasser Tubeke. Later werd hij daar technisch directeur.
Scifo verzamelde 84 selecties voor de Rode Duivels waarmee hij in actie kwam op vier verschillende wereldbekers (1986, 1990, 1994 en 1998). Ook op het Europees kampioenschap in 1984 zat hij al in de Belgische selectie. In 1984 won Enzo de Gouden Schoen van beste Belgische voetballer en op de wereldbeker in Italië werd hij uitgeroepen tot tweede beste speler van de wereldbeker na Lothar Matthäus.
| Voorganger: Franky Vercauteren |
Gouden schoen 1984 |
Opvolger: Jan Ceulemans |
