Vlokreeftjes
Van Wikipedia
| Vlokreeftjes | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Bathyporeia guilliamsoniana |
|||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
|
|||||||||||
| Orde | |||||||||||
| Amphipoda Latreille, 1816 |
Vlokreeftjes (Amphipoda) is een orde van de Peracarida, die op zijn beurt één van de zes superordes is, waarin de klasse Malacostraca wordt onderverdeeld.
Inhoud |
[bewerk] Anatomie
Amphipoden of vlokreeftjes worden van de andere Peracarida—met uitzondering van de Isopoda—onderscheiden door het ontbreken van een carapax of rugschild. Hun lichaam is kenmerkend zijdelings afgeplat—alhoewel er ook cilindrische en dorso-ventraal afgeplatte vormen voorkomen—, en kan onderverdeeld worden in drie zones: kop, pereon en pleon (abdomen). Daarenboven hangt er dorsaal aan het eind van het laatste pleonsegment een telson.
De kop, die eigenlijk met het eerste peronsegment is vergroeid, bezit zes paar aanhangsels: eerste antenne, tweede antenne, mandibel, eerste maxille, tweede maxille en maxillipede. Ondiepwatersoorten hebben meestal een paar ronde of niervormige ogen, die soms dorsaal vergroeid kunnen zijn (Oedicerotidae). Bij diepwatersoorten ontbreken de ogen soms volledig.
Het pereon bestaat uit zeven overlappende segmenten, die elk een paar ééntakkige aanhangsels bezitten, de pereopoden. Het eerste koppel hiervan vormen vrijwel altijd twee paar grijppootjes, de gnathopoden.
Het pleon bestaat uit zes segmenten, waarvan de eerste drie het pleosoom vormen, elk met een paar tweetakkige pleopoden, en de laatste drie het urosoom, dat op zijn beurt gewoonlijk drie paar één- of tweetakkige uropoden draagt.
[bewerk] Ecologie
De bijna 8000 beschreven soorten, variëren in lengte van minuscule 1 mm diertjes tot benthische diepzeereuzen die tot 25 cm lang kunnen worden. Alhoewel de meeste soorten vlokreeftjes goede zwemmers zijn (vooral de mannetjes), zijn het typisch bodemorganismen. Ze leven op en in de bodem, tussen wieren en hydroïden of gravend in het zand. Sommige strandsoorten vindt men onder stenen of aangespoeld zeewier (familie Talitridae, waartoe de gekende strandvlo en kwelderspringer behoren), waar ze bescherming zoeken tegen uitdroging. Een aantal soorten dringt door tot in estuaria en enkele daarvan zijn zelfs beperkt tot gebieden met een lage saliniteit of zoetwater. Gespecialiseerde vlokreeftjes vindt men in grotten en onderaardse meren (stygobionten), terwijl anderen commensaal in kwallen leven (Hyperiidea).
Tenslotte zijn er nog twee kleinere subordes met enkele specifieke morfologische afwijkingen: de suborde Corophioidea, met als Infraorde de Caprellida of spookkreeftjes (waaronder het hongerlijdertje) en walvisluizen; en de suborde Ingolfiellidea, een vrij onbekende groep van onderaardse en interstitiële amphipoden.
[bewerk] Economisch belang
Als basisvoedsel voor vele commerciële vissoorten, vormen de vlokreeftjes samen met zeekomma's een belangrijke schakel in de voedselketen.
[bewerk] Weetje
Gammaracanthuskytodermogammarus loricatobaicalensis was ooit de langste tweeledige naam. Hij werd voorgesteld door B. Dybowski voor een vlokreeftje uit het Baikalmeer. Deze naam werd later door de ICZN ongeldig verklaard.
 |
Meer informatie over de taxonomie van deze groep kunt u vinden op de pagina Amphipoda op WikiSpecies |
