Vrede van Groningen van 1422
Van Wikipedia
De Vrede van Groningen gesloten op 1 februari 1422, was een vredesverdrag waarbij de twisten tussen Schieringers, op dat moment gesteund door de graaf van Holland, Jan van Beieren en Vetkopers, gesteund door Ocko II tom Brok en de stad Groningen, tijdelijk beslecht werden.
De graven van Holland maakten al eeuwen lang aanspraak op de heerlijkheid over Friesland. Friesland zou hen in leen gegeven zijn door de Duitse keizer. Daarbij verstonden zij onder Friesland niet alleen de huidige provincie Friesland, maar tenminste ook de Groningse Ommelanden.
Aan het einde van de veertiende eeuw ontwikkelden zich ook in Friesland zogenaamde partijtwisten. Beide partijen, in Friesland en Groningen bekend als Schieringers en Vetkopers, kenden nauwelijks een vaste samenstelling, steun werd makkelijk verleend, maar net zo makkelijk weer ingetrokken. Wat de precieze aanleidingen waren voor de oplaaiende strijd is moeilijk te achterhalen.
In de onrust die daarvan het gevolg was zag Albrecht van Beieren een goede mogelijkheid om zijn rechten in Friesland te effectueren. Tegelijkertijd ontstond in het aanpalende Oost-Friesland de kern van een inheems graafschap met de opkomst van het geslacht To Broke. Ook die zagen mogelijkheden in de onrust. Het gevolg was dat Friesland en Groningen het strijdtoneel werden van hevige twisten tussen steeds wisselende coalities. Tot een duidelijke overwinning van een van beide partijen kwam het echter niet.
Met het vredesverdrag kwam er voorlopig een einde aan de strijd. In het verdrag wordt de Lauwers genoemd als westgrens van het gebied waarover de heerlijkheid van Jan van Beieren door To Broke erkend wordt.
