Whitesnake

Van Wikipedia

Whitesnake is een hardrockband, opgericht in 1977 door David Coverdale (voormalig zanger van Deep Purple). Eerste om toe te treden tot de nieuwe band is (slide)gitarist Micky Moody waarmee Coverdale al werkte aan zijn beide soloplaten 'White Snake' en 'North Winds'. De eerste line-up wordt vervolledigd door gitarist Bernie Marsden, bassist Neil Murray en drummer Dave Dowle. Als toetsenist fungeert eventjes Brian Johnson waarna producer Pete Solley die honeurs waarneemt. Er wordt een EP 'Snakebite' opgenomen waarop vooral 'Ain't no love in the heart of the city' tijdens de vele live concerten een vaste waarde zal worden. Tijdens de opnames van het eerste album blijft Coverdale op zoek naar een geschikte toetsenist tot Jon Lord (ook al Coverdales collega in Deep Purple) bezwijkt onder Coverdales argumenten en tot Whitesnake toetreedt. Op het eerste album 'Trouble' is zijn inbreng slechts een overdub, daarna wordt zijn inbreng markanter. Grote verwondering uiteraard als daarna ook Ian Paice - ook al ex-Deep Purple- de rangen komt vervoegen. Zijn allereerste optreden met Whitesnake is trouwens op het Jazz Bilzen Festival in België. Met 3 ex-Deep Purple leden in de rangen dromen vele fans reeds van een nieuwe Deep Purple. De inbreng van het gitaristenduo Moody/Marsden blijkt echter de belangrijkste troef te zijn voor Whitesnake. Ze treden dan ook vaak op met T-shirts waarop de tekst 'No I wasn't in F**king Deep Purple' . Coverdale zelf verklaart trouwens dat Deep Purple met hem enkel nog samenkomt mocht Whitesnake groter worden dan Deep Purple.

De band toert en neemt platen op aan de lopende band. Vooral live blijkt de band een voltreffer te zijn tussen het jonge punkgeweld.

In 1982 neemt de band een kleine pauze wegens ziekte van Coverdale's dochter. Paice en Murray besluiten bij Gary Moore te blijven. Coverdale heeft dan al besloten om drummer Cozy Powell in zijn band op te nemen. Terwijl ex-Trapeze gitarist Mel Galley en bassist Colin Hodgkinson de overige nieuwelingen zijn. Enkel Jon Lord blijft dus aan boord, al keert Micky Moody ook al vroeg terug naar Whitesnake. Moody verlaat de band alweer in 1983 na een intensieve tournee (onder andere op het Monsters of Rock festival in Donnington en twee keer in Vorst Nationaal) en de opnames van het album Slide it in.

Van een bluesbased band gaat Whitesnake meer de traditionele Led Zeppelin toer op. Bij de komst van ex-Thin Lizzy gitarist John Sykes en de terugkeer van Neil Murray wordt het album geremixt, waardoor er twee versies van op de markt zijn.

Als Jon Lord vertrekt naar de eerste Deep Purple-reünie en Mel Galley zich blesseert blijft Whitesnake als een kwartet verder live optreden. In Japan en Noord- en Zuid-Amerika is de band immens populair. Achter de schermen speelt Richard Bailey keyboards.

Tijdens de opnames van het nieuwe album loopt het echter totaal mis. Coverdale kan de zangpartijen wegens ziekte niet inspelen en na geruchten over wanbetalingen zit Coverdale met een deel opnames maar geen muzikanten. Om het album af te maken roept Coverdale de hulp van Don Airey en Aynsley Dunbar in. Voor een heropname van 'Here I go again' huurt Coverdale de ritmesectie van Heart en de Nederlandse gitarist Ad van den Berg speelt de gitaarsolo in.

Als het album klaar is, zit Coverdale zonder muzikanten. Het album heeft ook geen titel en zal onder de naam 1987 (het verschijningsjaar) bekend worden. Om het album te promoten en de invloed van MTV moet Coverdale een videoclip uitbrengen. Coverdale ronselt Vandenberg, Vivian Campbell, Rudy Sarzo en Tommy Aldridge bijeen voor de opnames van de videoclips.

Het album is een groot commerciëel succes wat mede te danken is aan de videoclips met de verschijning van fotomodel Tawny Kitaen. Tijdens de opnamen van de clips bloeit een romance op tussen de haar en Coverdale en later zullen zij ook trouwen. Naast harde rocknummers staan er ook rustige rockballads op het album en meerdere singles bereiken hoge plaatsen in de verschillende hitlijsten.

In dezelfde bezetting als gebruikt voor de videoclips treedt de band ook op. Een gepland concert in Nederland wordt afgelast wegens ziekte van Coverdale. Na de tournee verlaat verlaat Campbell de groep, niet geheel tot ongenoegen van Vandenberg, die het niet goed met hem kon vinden.

Voor het nieuwe album Slip of the tongue componeert Coverdale samen met Vandenberg de nummers. Vanwege een polsblessure (ontstaan door bewegingsoefeningen om zijn pols juist soepeler te maken), kan Vandenberg zijn partijen niet inspelen. Coverdale huurt Steve Vai in en geeft hem carte blanche om de partijen op eigen wijze in te spelen. Door Vai wordt deze mogelijkheid benut om zichzelf bij een groter publiek bekend te maken. Ondanks persoonlijke verschillen tussen Vai en Vandenberg is de tournee de meest succesvolle van Whitesnake.

Coverdale besluit echter de band tijdelijk te stoppen om te kunnen samenwerken met Led Zeppelin gitarist Jimmy Page onder de noemer Coverdale/Page.

In 1993 wordt een verzamelalbum uitgebracht waarbij enkel de drie laatst uitgebrachte albums gebruikt worden. In het nieuwe huurlingenlegioen ter promotie van het album verschijnen naast Heart-drummer Denny Carmassi (meegenomen van Coverdale/Page), Ratt-gitarist Warren DeMartini en toetsenist Paul Mirkovich ook oudgedienden Vandenberg en Sarzo.

In 1997 besluit Coverdale om een soloalbum op te nemen. Onder druk van de platenmaatschappij wordt het album 'Restless Heart' echter toch onder de monikker 'Whitesnake' uitgebracht. Een nieuw huurlingenlegioen met naast Coverdale, Vandenberg en Carmassi Tony Franklin,Steve Farris en Derek Hilland wordt samengesteld voor de 'Farewell Tour'. Een akoestisch optreden met enkel Coverdale en Vandenberg wordt in Japan opgenomen en twee dagen later ook uitgebracht. Hierna besluit Coverdale om opnieuw (tijdelijk) te stoppen met Whitesnake en zich te richten op een solocarrière.

Het soloalbum 'Into the light' uit 2000 opgenomen met als co-writer en gitarist Earl Slick blijkt echter niet aan te slaan.

In 2004 wordt opnieuw een Whitesnake samengesteld met gitaristen Doug Aldrich en Reb Beach, bassist Marco Mendoza, toetsenist Timothy Drury en oudgediende Tommy Aldridge op drums. Van deze wereldtoernee -die ook doorliep in 2005) werd een DVD opgenomen die in 2006 verscheen. Bij de promotie van die DVD is Mendoza vetrokken naar Ted Nugent en vervangen door Uriah Duffy. Voor de Benelux wordt Arrow Rock in Nederland met een gastrolletje voor Adje Vandenberg en Graspop in Belgïe aangedaan. Begin 2007 is er een live album uitgebracht "Live in the shadow of the blues" met daarop 4 nieuwe songs, een voorbereiding op een nieuw album dat later in het jaar verschijnt in de winkel en daarop waarschijnlijk een nieuwe wereldtour.

[bewerk] Line ups

• 01 - David Coverdale/ Micky Moody/Bernie Marsden/Neil Murray/Dave Dowle/Brian Johnstone
• 02 - David Coverdale/ Micky Moody/Bernie Marsden/Neil Murray/Dave Dowle/Peter Solley
• 03 - David Coverdale/ Micky Moody/Bernie Marsden/Neil Murray/Dave Dowle/Jon Lord
• 04 - David Coverdale/ Micky Moody/Bernie Marsden/Neil Murray/Ian Paice/Jon Lord
• 05 - David Coverdale/ Micky Moody/Mel Galley/Colin Hodgkinson/Cozy Powell/Jon Lord
• 06 - David Coverdale/ John Sykes/Mel Galley/Neil Murray/Cozy Powell/Jon Lord
• 07 - David Coverdale/ John Sykes/Neil Murray/Cozy Powell/(Richard Bailey)
• 08 - David Coverdale/ John Sykes/Neil Murray/Aynsley Dunbar/(Don Airey)
• 08bis - David Coverdale/Adje Vandenberg/Mark Andes/Denny Carmassi/Don Airey
• 09 - David Coverdale/ Adje Vandenberg/Vivian Campbell/Rudy Sarzo/Tommy Aldridge
• 10 - David Coverdale/ Adje Vandenberg/Steve Vai/Rudy Sarzo/Tommy Aldridge
• 11 - David Coverdale/ Adje Vandenberg/Warren DeMartini/Rudy Sarzo/Paul Mirkovich/Denni Carmassi
• 12 - David Coverdale/ Adje Vandenberg/Steve Farris/Tony Franklin/Denni Carmassi/Derek Hilland
• 13 - David Coverdale/ Reb Beach/Doug Aldrich/Marco Mendoza/Tommy Aldridge/Timothy Drury
• 14 - David Coverdale/ Reb Beach/Doug Aldrich/Uriah Duffy/Tommy Aldridge/Timothy Drury

[bewerk] Discografie

• 1978 - Snakebite
• 1978 - Trouble
• 1979 - Lovehunter
• 1980 - Live at Hammersmith
• 1980 - Live in the Heart of the City
• 1980 - Ready An' Willing
• 1981 - Come An' Get It
• 1982 - Saints & Sinners
• 1984 - Slide It In
• 1987 - Whitesnake
• 1989 - Slip of the Tongue
• 1998 - Restless Heart
• 1998 - Starkers in Tokyo
• 2006 - Live... in the Shadow of the Blues

[bewerk] Videografie

• 1983 - Fourplay (VHS)
• 1983 - Live ! Donnington Park
• 1988 - Trilogy (VHS)
• 2006 - Live... in the still of the night (DVD)