Wilhelm Lehmbruck
Van Wikipedia
Wilhelm Lehmbruck (Duisburg, 4 januari 1881, - Berlijn 25 maart 1919) was een Duits expressionistisch kunstenaar (beelden, schilderijen, tekeningen).
Lehmbruck begint in een vrij traditionele manier als beeldhouwer: hij blijft dicht bij het model. Zoals hij geleerd had op de kunstacademie. Maar toen hij in 1911 voor een paar jaar in Parijs ging wonen vond hij meer zijn eigen stijl (onder andere door de werken van Rodin die hij zag, die lijken helemaal niet precies op het model maar geven meer uiting aan de gevoelens van de maker. Zo kun je duidelijk de vingerafdrukken zien die de beeldhouwer in de klei zette, bijvoorbeeld.) Lehmbruck werd toen snel een boegbeeld van de Duitse expressionisten. In 1912 exposeerde hij onder andere samen met Egon Schiele. In de Eerste Wereldoorlog (1914-1917) werkte Lehmbruck in een ziekenhuis. Daar zag hij zulke nare dingen dat hij na die tijd geen vrouwfiguren meer beeldhouwde maar vooral mannen, die symbool stonden voor lijden. Hij werkte in klei dat dan vervolgens werd afgegoten in brons.
Zijn zoon heeft een museum opgezet in Duisburg wat voor de helft bestaat uit beelden van Lehmbruck (die inspireerden o.a. Joseph Beuys) en voor de andere helft een goed overzicht geeft van de internationale moderne beeldhouwkunst, De Modernen. Het gebouw is speciaal ontworpen rondom de beelden.
Lehmbruck pleegde zelfmoord op 25 maart 1919 in zijn atelier in Berlijn.
