Willem George Frederik van Oranje-Nassau
Van Wikipedia
Willem George Frederik, Prins van Oranje-Nassau (Den Haag, 15 februari 1774 - Padua, 6 januari 1799) was de jongste zoon van stadhouder Willem V en Wilhelmina van Pruisen, bijgenaamd: Fritz.
Na een militaire opleiding in Brunswijk begon de actieve dienst van de prins in 1793 toen de Republiek verdedigd moest worden tegen de Fransen. Hij bleek een bezielend aanvoerder en stond meestal in de voorste gelederen. Op 12 september 1793 werd de prins te Werwick, Vlaanderen door een kogel in zijn schouder getroffen. De prins is van deze verwonding nooit geheel genezen.
In 1795 vertrok de prins met het stadhouderlijk gezin naar Engeland, op de vlucht voor de Fransen. In Engeland vond hij zijn grote liefde: prinses Mary, een van de dochters van de Engelse koning George III. Van een huwelijk kon echter nog geen sprake zijn omdat George III vond dat zijn ongehuwde oudere dochters eerder aan de beurt waren.
Prins Frederik nam dienst in het Oostenrijkse leger dat in Italië streed tegen de Fransen onder Napoleon Bonaparte, en trok mee op veldtocht naar Italië. Begin december 1798 betrok de prins zijn hoofdkwartier te Padua. Hij concentreerde zich op inspectiereizen en wapenschouwen en bezocht de vele zieken uit het leger. Mogelijk is de prins bij een van deze bezoeken besmet geraakt met een kwaadaardige koorts. Hij gunde zich te laat de tijd een arts te raadplegen. In de nacht van 5 op 6 januari 1799 stierf Fritz in de armen van zijn adjudant De Perponcher.
Prins Frederik werd aanvankelijk begraven in Padua, in de gang van de kloosterkerk. De protestantse Frederik mocht niet in de kerk zelf rusten. In 1820 werd het stoffelijk overschot alsnog in de kerk herbegraven.
In 1896 wilde koningin Emma dat de prins werd overgebracht naar de Nieuwe Kerk (Delft). Ze reisde daartoe zelf naar Padua. Op de in de archieven aangegeven plaats werd het stoffelijk overschot echter niet aangetroffen.
