Yves Klein
Van Wikipedia
Yves Klein (Nice, 28 april 1928 – Parijs, 6 juni 1962) was een Frans kunstschilder. Hij werd bekend als de Franse monochromist.
Inhoud |
[bewerk] Biografie
Yves Klein werd geboren in een schildersfamilie. Hij loopt school in zijn geboortestad in de Nationale Koopvaardijschool en studeert daarna aan de School voor Oosterse Talen, om hierop in de boekhandel terecht te komen, zelfs paardendresseur te worden.
Vanaf 1946 realiseert hij zijn eerste Monochromes, panelen in een uniforme pure kleur en werkt hij samen met Arman. Tussen 1948 en 1953 doorkruist hij Europa, Oost-Azië en Japan en presenteert hij zijn éénkleurige schilderijen, getekend "Yves". Hij exposeert zijn Monochromes voor het eerst in Parijs, in de Galerie des Solitaires, in 1955. In 1956 stelt hij zijn Propositions monochromes voor in de Galerie Colette Allendy en het is Pierre Restany die de catalogus introduceert. Te Marseille neemt hij deel aan het eerste Festival d'Art avant-garde, georganiseerd door M. Ragon en J. Polieri.
In 1957 exposeert hij te Milaan in de Galerie Apolinaire en te Parijs in de Galerie Iris Clert en weer bij Colette Allendy, ditmaal zijn doeken en sculpturen in diep ultramarijn blauw, dat hij I.K.B. (International Klein Blue) noemt. Van 1957 tot 1959 decoreert hij de nieuwe opera van Gelsenkirchen in monochrome blauwen, terwijl de muren bewerkt worden in polyester Relief éponge rouge. Aan de Parijse Sorbonne geeft hij een paar lezingen over l'Evolution de l'art et de l'architecture vers l'immatériel.
Vanaf 1958 realiseert hij zijn eerste experimenten pinceau vivant als Antropométries en Suaires, waarbij hij, zowel op doek als op papier, in blauwe verf gedompelde naakte modellen afdrukt.
In 1960 presenteert hij, in het Musée des Arts décoratifs van Parijs, voor het eerst zijn Monogold (fijn goud op doek) en zijn project Architecture de l'air met zijn Cosmogonies, waarbij hij de natuurlijke elementen regen, wind en bliksem gebruikt in een Performance-stijl. Dat jaar neemt hij deel aan de stichting van les Nouveaux Réalistes. Te Milaan exposeert hij met die groep.
In 1961 maakt hij met een witgloeiende gasstraal zijn Peintures de Feu. In zijn laatste levensjaar creëert hij nog een bronzen reliëf-portret van Arman, dat hij in de blauwe verf steekt, op een gouden paneel.
De crisis van de abstractie oplossend, op het eind van de vijftiger jaren, en over zijn onmogelijke verovering van de leegte en het immateriële heen, brengt Klein een nieuwe kunststroming op gang, een nieuwe synthese van het toenmalig reële.
Yves Klein is niet eens 35 jaar, als hij sterft te Parijs op 6 juni 1962.
[bewerk] Musea
De werken van Yves Klein zijn in diverse musea te zien, onder andere in:
- Guggenheim Museum en het Museum of Modern Art in New York City
- San Francisco Museum of Modern Art in San Francisco
- Städel Museum in Frankfurt
- Art Gallery of New South Wales in Sydney
- Calderara Foundation Collection in Milaan
- Museo di Arte Moderna e Contemporanea in Trente
- Palazzo Forti in Verona
[bewerk] Werken
- Portrait relief PR3 (portrait of Claude Pascal), 1962
- Blue Venus, 1970
- Blue Sponge Relief
