Nice

Van Wikipedia

**Nice**
Situering


Regio	Provence-Alpes-Côte d'Azur
Departement	Alpes-Maritimes (06)
Arrondissement	Nice
Kanton	hoofd van 13 kantons
Basisgegevens
Bevolking - Totaal (2006) - Dichtheid	347.100 4766,9 inw/km²
Oppervlakte	71,9 km²
Oppervlaktewater	km²
Hoogte	m boven zeeniveau
Geografische ligging	{{{lengte}}} {{{breedte}}}
Geografische ligging	43° 42' N.B. , 7° 15' O.L.
Locatie van Nice in Frankrijk
Overig
INSEE-code	06088
Postcode	06100
Netnummer
Aangrenzende gemeenten
Burgemeester	Jacques Peyrat
Website
bron: Frans bureau voor statistiek

Nice ([nis]^?; Occitaans: Niça of Nissa; Italiaans: Nizza) is een stad in het zuiden van Frankrijk gelegen aan de Middellandse Zee, tussen Marseille en Genua, met 933.080 inwoners (groot metropolitaans gebied anno 1999). De stad is een grote toeristische trekpleister en marktleider aan de Franse Riviera (Côte d'Azur).

[bewerk] Bestuurlijke eenheden

Nice is gelegen in de regio Provence-Alpes-Côte d'Azur. Het is een gemeente en de administratieve hoofdstad van het departement Alpes-Maritimes.

[bewerk] Geschiedenis

De eerste nederzettingen die rond het huidige Nice zijn gevonden dateren van rond 400.000 geleden. Bij de vindplaats Terra Amata zijn de resten gevonden die wijzen op het vroegste gebruik van vuur en de bouw van huizen.

Ruïnes van Cemenelum

In de vierde eeuw voor Christus versloegen de Griekse Phocaea uit de omgeving van Marseille de Liguriërs en stichtten Νικαία (Nikaia of Nicaea) ter ere van deze overwinning. De naam betekenent overwinningsvol, naar de Griekse godin van de overwinning, Nikè. Al snel werd het een van de drukste handelsplaatsen aan de Ligurische kust. In 154 voor Christus vestigden de Romeinen zich in het gebied, nadat de Griekse nederzettingen Nikaia en Antipolis (Antibes) door Liguren uit de omgeving van Biot en Cannes aangevallen waren. Ter bescherming van de regio werd daarop door de Romeinen naast Nicaea een tweede nederzetting, Cemenelum genaamd, op de bergen van Cimiez gesticht. De gevonden ruïnes wijzen erop dat Cemenelum (op de plaats waar vandaag de dag de wijk Cimiez ligt) een bevolkingsaantal van 15.000 tot 20.000 had. De plaats had daarmee centrale bestuursfuncties en kende door de bouw van de Via Iulia Augusta (7e eeuw voor Chr.) een opleving, zodat de basis voor de stad groeide.

Cemenelum werd in de 5e eeuw opgegeven, ten gunste van Nicaea. In 508 viel de Provence in handen van de Ostrogoten, in 536 in handen Frankrijk. In de zevende eeuw sloot Nice zich aan bij een Genuees verbond met andere Ligurische plaatsen. Zodoende kon in de achtste eeuw een aanval door de Saracenen afgeweerd worden, die van over de Middellandse zee kwamen. Tijdens de hieropvolgdende eeuw werd Nice echter regelmatig door hen geplunderd (in 813, 859 en 880). Ook hierna bleef Nice regelmatig blootgesteld aan aanvallen van moslims. Van 888 tot 975 opereerden de Saracenen vanuit hun nabij gelegen basis Fraxinet (Farakhshanit in het Arabisch), genoemd naar het dorpje Fraxinetum (La Garde-Freinet). Hierna werden de moslims door een alliantie van Franse vorsten verdreven.

In 1144 werd een gemeenteraad (Consulat) aangesteld, in 1176 gevolgd door de eerste stadswetten. Door een bondschap met Pisa werd Genua een vijand van Nice. Ondanks dat de Koning van Frankrijk en de Keizer de stad graag wilden onderwerpen, bleef Nice bij de graafschap Provence horen. Zodoende behoorde de stad in de 12e eeuw bij Aragón en vanaf 1246 bij het Huis van Anjou.

In de dertiende eeuw werd de rivaliteit met Genua duidelijk merkbaar, zodat er rond 1250 voor korte tijd een grimmige sfeer in de stad hing. Als reactie liet de graaf van de Provence rond 1250 een vloot in Nice stationeren. In 1295 volgde de stichting van de stad Villefranche (betekenend vrije stad) dicht bij Nice, met een basis om piraterij te bestrijden. Na de dood van gravin Johanna I in 1382, ontstond onenigheid over de opvolging. Karel van Anjou en zijn neef Karel van Durazzo deden namelijk aanspraak op de troon van het graafschap. Op aanraden van Jean Grimaldi keerde Nice zich in deze strijd tegen de Anjous, waarna in 1388 hertog Amadeus VII van Savoye het oostlijke deel van de Provence als graafschap Nizza (Frans: Comté de Nice) bij zijn hertogdom voegde, zodat hij toegang tot de zee verkreeg. Vanwege haar strategische ligging werd de stad sterk gefortificeerd en bevochten.

Frans I van Valois-Angoulême doorkruiste in 1524 het graafschap Nizza om de Franse aanspraken in Lombardije tegen de Habsburgers te bevechten. Bij de slag van Pavia werd hij door Karel V gevangen genomen, die hem in 1525 vanaf Villefranche per schip naar Spanje liet brengen. In 1536 trok de Hertog van Savoye zich terug in het graafschap Nizza voor de koning van Frankrijk. Twee jaar later werd in Nice, dankzij bemiddeling van Paus Paulus III, een wapenstilstand tussen Frans I en Karl V gerealiseerd. In 1543 volgde de belegering en plundering van Nice door de Franse troepen en de vloot van de Turkse Khair ad Din, de citadel bleef behouden. Volgens de lokale overleveringen trad Catherine Ségourane, een wasvrouw, op als een Jeanne d'Arc van Nice, die de aftocht van de Turken bewerkstelligd zou hebben.

In 1600 liet Hendrik IV de stad belegeren. Vanwege de Vrede van Lyon in 1601 bleef Nice hij het hertogdom Savoye, dat er in 1614 een van de drie gerechtshoven van het land stichtte. Door de havens van het graafschap voor alle naties open te stellen en een volledig vrije handel te verklaren, zorgde Charles Emmanuel in 1626 voor een grote stimulans voor de commercie van de stad.Spanjaarden werden in 1642 uit Nice verdreven.

In 1691 nam Lodewijk XIV het Graafschap Nizza in, en daarbij ook Nice. Tegelijkertijd nam hij de titel Graaf van Nizza op zich. In 1693 bezocht de militairarchitect Sébastien le Prestre de Vauban de regio rond Nice om de reconstructie van de vesting te regelen. Twee jaar later komt het Graafschap Nizza terug bij de hertog van Savoye door het trouwen van zijn dochter met een kleinkind van Lodewijk XIV. Tijdens de Spaanse Successieoorlog kwam het opnieuw tot strijd in de regio, omdat Savoye zich aan de kant van de Habsburgers schaarde, tegen Frankrijk. Een Franse aanval onder generaal Nicolas de Catinat leidde tot vergaande schade aan de vesting.

Haven van Nice in de 18e eeuw

In het kader van de Oostenrijkse Successieoorlog veroverden Frans-Spaanse troepen in 1744 het graafschap Nizza. Bij de hieropvolgende Vrede van Aken van 1748 werd het graafschap opnieuw aan Savoye toebedeeld. In 1749 werd de huidige haven (Bassin Lympia) aangelegd. Na een volksstemming in 1793 werd het graafschap bij Frankrijk gevoegd als 85e departement, genaamd Alpes-Maritimes.

Van hieruit begon Napoléon Bonaparte in 1796 zijn Italiaanse veldtocht, die tot de bezetting van Piemonte leidde. In 1800 werd de regio kortstondig door Oostenrijkse troepen bezet. Na de overwinning van Napoléon in de Slag bij Marengo werd het echter weer onder Franse heerschappij gesteld. In 1804 kwam bij de Eerste Parijse Vrede het graafschap Nizza bij Piemonte, dat in de tussentijd een deel van het Koninkrijk Sardinië was geworden. De Grenzen werden hierdoor teruggezet naar die van 1760.

Frankrijk ondersteunde in 1859 de tegen de Habsburgers gerichte nationale vereniging van Italië onder het heerschap van de Koning van Piemonte-Sardinië. Hij moest daarvoor aan Napoleon III via het Verdrag van Turijn toestaan om Savoye en Nizza uiteindelijk bij Frankrijk op te nemen. Dit werd goedgekeurd door 25.000 uit 30,700 stemgerechtigden, wat waarschijnlijk door de Fransen gemanipuleerd was.

De spoorbaan (Chemins de fer de Paris à Lyon et à la Méditerranée) bereikte in 1864 de Stad Nice. Omdat het station ver buiten de stad op een leeg veld gebouwd werd, verplaatste de bouw zich naar de overkant van de Paillon-rivier. De oude binnenstad bleef hierdoor goed behouden.

In de tussentijd was de stad al zo gevestigd als vakantiebestemming voor Engelsen dat Alexandre Dumas in 1851 verklaarde: Nice is in principe een Engelse stad, waarin men af en toe ook iemand van de oorspronkelijke bevolking kan tegenkomen. In toenemende mate verbracht ook de Europese adel in Nice, zoals de Engelse koningin Victoria en de Russische Tsaar Nicolaas II, in wiens opdracht in 1908 de Russische kerk in Nice, de 'Basiliek Nicolas', werd gesticht. Kwamen in 1890 nog maar 22.000 gasten in de winter, zo kwamen er in 1910 al 150.000.

Nice bij avondlicht, 'Promenade des Anglais'

Doordat het een toeristenbestemming werd, kwam er bijpassende industrialisatie. In de 20e eeuw trok dit voornamelijk Italiaanse gastarbeiders aan, die voornamelijk in de wijken Riquier en Madeleinegingen wonen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bleef de stad, die aanvankelijk door Italië maar later door Duitsland bezet werd, nauwelijks beschadigd. In de bergen boven de stad groepeerde zich het verzet. Terwijl het aantal Engelsen in de stad geleidelijk minder werd, groeide met name na de Tweede Wereldoorlog de immigrantengroepen afkomstig uit de vroegere Franse koloniën.

Op 16 oktober 1979 stierven 23 mensen toen de kust geraakt werd door een tsunami. De politiek van Nice werd tijdens het tweede deel van 20e eeuw bepaald door de familie Médecin. Tot 1965 was Jean Médecin burgemeester, zijn zoon Jaques was dit tot 1990. Dat jaar vluchtte hij uit Frankrijk naar Uruguay, na beschuldigingen van politieke corruptie. In 1994 werd hij uitgeleverd en vervolgens veroordeeld voor verschillende vormen van corruptie tot gevangenschap.

In 1995 won de van het Front National afkomstige Jacques Peyrat de verkiezingen en hij is sindsdien burgemeester van de stad.

In 2003 werd in Nice het verdrag van Nice getekend, waardoor de spelregels van de Europese Unie gewijzigd werden. Dit was nodig vanwege de komst van tien nieuwe lidstaten. Dit jaar was er tevens een schandaal in de stad waarbij fraude een grote rol speelde.

[bewerk] Klimaat

Promenade des anglais, de boulevard langs het strand van Nice

Het klimaat van Nice, ingedeeld in het systeem van Koppen, is een Cf klimaat. Het mediterraan klimaat dat Nice heeft levert haar in de zomer gedurende 4 maanden zeer aangename temperaturen op die kunnen oplopen tot gemiddeld 30 graden Celsius. Het kan in Nice in zomerperiodes flink droog zijn. Nabij Nice breken vaak bosbranden uit die vaak het werk zijn van criminelen. Door de relatief koele wind die overheersend uit Afrika komt is het in de zomers aangenaam nabij de stranden. In winterperiodes is het er nat en zijn er temperaturen van gemiddeld 10 graden Celsius.

[bewerk] Bereikbaarheid

Nice is goed te bereiken:

per auto via de A8
per helikopter en vliegtuig via Vliegveld Nice
per boot via de haven van Nice
per trein en de TGV via station Nice
per bus

[bewerk] Geboren in Nice

Andre Massena (1758-1817)
Giuseppe Garibaldi (1807-1885)
Melchior de Vogue (1848-1910)
Albert Calmette (1863-1933)
Marcel Journet (1867-1933)
Robert Caesar Childers (1838-1876)
René Dreyfus (1905-1993), autocoureur
Jean Behra (1921-1959), Formule 1-coureur
Michel Delgiudice (1924-), Franse componist en dirigent
Simone Veil (1927-)
Yves Klein (1928-1962)
Christian Wolff (1934-)
Jean Meyer (1942-), historicus

[bewerk] Zie ook

Albert Spaggiari
Musée des Beaux-Arts Jules Chéret
Musee Terra-Amata
Negresco (hotel)
OGC Nice
Paris-Nice
Sainte Jeanne d'Arc kerk
Sophia Antipolis
Verdrag van Nice (2003)

[bewerk] Externe links

{{{afb_links}}}	Steden in Frankrijk met meer dan 100.000 inwoners		{{{afb_groot}}}
Aix-en-Provence - Amiens - Angers - Argenteuil - Besançon - Bordeaux - Boulogne-Billancourt - Brest - Caen - Clermont-Ferrand - Dijon - Grenoble - Le Havre - Le Mans - Limoges - Lyon - Marseille - Metz - Montpellier - Mulhouse - Nancy - Nantes - Nice - Nîmes - Orléans - Parijs (Paris) - Perpignan - Reims - Rennes - Rijsel (Lille) - Rouen - Saint-Étienne - Straatsburg (Strasbourg) - Toulon - Toulouse - Tours - Villeurbanne			{{{afb_groot}}}