John F. Nash Jr.
Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 2006: Phelps |
| 2005: Aumann, Schelling |
| 2004: Kydland, Prescott |
| 2003: Engle, Granger |
| 2002: Kahneman, Smith |
| 2001: Akerlof, Spence, Stiglitz |
| 2000: Heckman, Mcfadden |
| 1999: Mundell |
| 1998: Sen |
| 1997: Merton, Scholes |
| 1996: Mirrlees, Vickrey |
| 1995: Lucas |
| 1994: Selten, Nash, Harsanyi |
| 1993: Fogel, North |
| 1992: Becker |
| 1991: Coase |
| 1990: Markowitz, Miller, Sharpe |
| 1989: Haavelmo |
| 1988: Allais |
| 1987: Solow |
| 1986: Buchanan |
| 1985: Modigliani |
| 1984: Stone |
| 1983: Debreu |
| 1982: Stigler |
| 1981: Tobin |
| 1980: Klein |
| 1979: Schultz, Lewis |
| 1978: Simon |
| 1977: Ohlin, Meade |
| 1976: Friedman |
| 1975: Kantorovich, Koopmans |
| 1974: Myrdal, Hayek |
| 1973: Leontief |
| 1972: Hicks, Arrow |
| 1971: Kuznetz |
| 1970: Samuelson |
| 1969: Frisch, Tinbergen |
John F. Nash Jr. (John Forbes Nash Jr.), fødd 13. juni 1928 i Bluefield i West Virginia, er ein amerikansk matematikar som blir sett på som ein av dei største på 1900-talet. For det banebrytande arbeidet sitt innan spelteori på 1950-talet, fekk han Nobelprisen i økonomi i 1994 saman med to andre forskarar. Filmen Eit vakkert sinn (engelsk: A Beautiful Mind) byggjer på livet til Nash.
Nash, ganske nyleg gift og pressa av krava sine til seg sjølv, fekk etter eit psykisk samanbrot i 1958 diagnosen som paranoid schizofrenisk. Mellom 1966 og 1996 gav han ikkje ut nye arbeid i det heile tatt, som ein følgje av sjukdommen. Far til Nash leid av same sjukdommen.
Da han var 16 år, vart han tildelt eit stipend og begynte å studere ved det daverande Carnegie Institute of Technology i Pittsburgh (noverande Carnegie Mellon University). Etter å ha teke mastereksamenen som 19-åring, gjekk han vidare til Princeton University der han fekk doktorgraden i matematikk 21 år gammal. Han vart så tilsett som professor ved MIT i Cambridge, Massachusetts.
Innanfor matematikken var Nash interessert i alt, men han var ein utprega konkurranseretta elitist og søkte etter dei største og beste resultata. Til spesialområda hans høyrde spelteori, diofantiske likningar, kvantemekanikk og relativitetsteori.
