Rabbanittisk jødedom
Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Rabbanittisk jødedom er den hovudretninga av jødedom som reknar Misjná og Talmúd som religiøst autoritative skrifter ved sida av Tanákh. Rabbanittane blir rekna som arvtakarar av farisearane.
I motsetnad til rabbanittisk jødedom står karaittisk jødedom — ei retning som meiner at Tanákh (som dei gjerne kallar Mikrá) åleine er religiøst bindande, og at Misjná og Talmúd ikkje har nokon særskild autoritet. Karaittane sjølve reknar seg som etterkommarar etter sadukkearane.
Rabbanittisk jødedom er vidareført hovudsakleg gjennom mizrahisk, sefardisk, italiensk, jemenittisk og askenasisk jødedom.
Grupper som ikkje kjende til den talmudiske litteraturen, og som dermed fell utanfor skismaet mellom rabbanismen og karaismen inkluderer Beta Israel frå Etiopia og bené Israel frå India. Desse gruppene er i nyare tid i aukande grad vortne integrerte i rabbanittisk jødedom.
