Środki przekazu w Turcji
Z Wikipedii
System prasowy Turcji jest dobrze rozwinięty. Większość dzienników i czasopism ukazuje się w Stambule, Ankarze, Izmirze. Dziennikami o największych nakładach, wydawanych w Stambule, są: "Milliyet" ("naród"), założony w 1950, nakład 630 tys. egzemplarzy; "Sabah" ("poranek"), nakład 550 tys. egzemplarzy; "Hürriyet" ("wolność"), założony w 1948, nakład 540 tys. egzemplarzy; "Türkiye" ("Turcja"), założony w 1970, nakład 450 tys. egzemplarzy; "Fotomaç", założony w 1991, nakład 250 tys. egzemplarzy; "Zaman" ("czas"), założony w 1962, nakład 210 tys. egzemplarzy; "Bugün" ("dzisiaj"), założony w 1989, nakład 184 tys. egzemplarzy; "Cumhuriyet" ("republika"), założony w 1924, nakład 75 tys. egzemplarzy; "Milli Gazete" ("gazeta narodowa"), założony w 1973, nakład 51 tys. egzemplarzy; "Dünya" ("świat"), założony w 1952, nakład 50 tys. egzemplarzy; "Tercüman" ("tłumacz"), założony w 1961, nakład 32 tys. egzemplarzy. W Ankarze ukazuje się m.in. wydawany w języku angielskim "Turkish Daily News", założony w 1961, nakład 54 tys. egzemplarzy, natomiast w Izmirze - "Yeni Asιr" ("nowy wiek"), założony w 1895, nakład 60 tys. egzemplarzy. Czasopisma to m.in.: tygodnik satyryczny "Gιrgιr", nakład 500 tys. egzemplarzy; tygodnik polityczny "Nokta" ("punkt"), nakład 60 tys. egzemplarzy; ilustrowany magazyn dla dzieci "Dogan Kardeş", założony w 1945, nakład 40 tys. egzemplarzy; "Bayrak" ("sztandar"), założony w 1970, nakład 10 tys. egzemplarzy; "Ekonomik Panorama", założony w 1988, nakład 10 tys. egzemplarzy; "Ekonomist", założony w 1991, 5 tys. egzemplarzy. Agencje prasowe: Anadolu Ajansι (AA), założona w 1920 oraz IKA Haber Ajansι (gospodarczo-handlowa). Działalność radiofonii i telewizji nadzoruje Türkiye Radyo ve Televizyon Üst Kurulu (Najwyższa Rada Radia i Telewizji), założona w 1964. Program radiowy jest emitowany na 4 kanałach, telewizyjny (regularna emisja od 1968) - na 5. W roku 1993 został zniesiony monopol państwa w mediach elektronicznych.
