Światowid ze Zbrucza
Z Wikipedii
Światowid ze Zbrucza, Idol ze Zbrucza - nazwa kamiennego posągu z IX wieku wydobytego w 1848 roku z rzeki Zbrucz (lewego dopływu Dniestru), w pobliżu wsi Liczkowce koło Husiatynia na Podolu. Jego wysokość to prawie 2,6 m o niemal kwadratowym przekroju szerokości 29-30 cm i waży ok. pół tony. Obecnie znajdujący się w Muzeum Archeologicznym w Krakowie.
Poza powszechnym poglądem, iż posąg obrazuje Świętowita, tudzież główny panteon bóstw słowiańskich, przypisuje mu się również ikonograficzne wyobrażenie wszechświata. Posąg podzielony jest na trzy poziomy, z których górny przedstawiać ma sferę niebiańską, bogów; środkowy - ziemską, ludzką; dolny - zaświaty. Według innej koncepcji strefy te przedstawiają Nawie, Prawie i Jawie, wg jeszcze innej ówczesny ustrój feudalny. Ciekawym elementem jest fakt, iż połowa postaci zarówno górnego jak i środkowego poziomu jest płci męskiej, a połowa płci żeńskiej.
