Żubr

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł dotyczy dużego ssaka. Zobacz też: inne znaczenia słowa "Żubr".

Żubr

Żubr kaukaski w poznańskim ZOO

Systematyka

Bison

żubr

Nazwa systematyczna

Bison bonasus

(Linnaeus, 1758)

Status ochronny wg IUCN
EX	EW	CR	EN	VU	NT	LC

Kategoria: zagrożony

Podgatunki

B. bonasus bonasus
B. bonasus caucasicus
B. bonasus hungarorum †
B. bonasus schoetensacki †
B. bonasus priscus †

Systematyka Wikispecies

Galeria Wikimedia Commons

Żubr (Bison bonasus) - ssak łożyskowy z rodziny krętorogich, rzędu parzystokopytnych. Aktualnie populacja żubrów na świecie liczy ok. 3400 osobników, z czego 630 żyje w Polsce na terenie Puszczy Białowieskiej, Puszczy Boreckiej, Puszczy Pilskiej, Puszczy Knyszyńskiej oraz w Bieszczadach (dalszych ok. 150 żubrów znajduje się w zamkniętych hodowlach).

żubr nizinny (Bison bonasus bonasus) - przed I wojną światową zamieszkiwał w stanie dzikim jedynie Puszczę Białowieską. W wyniku działań wojennych i kłusownictwa do 1918 nie dotrwał żaden osobnik tej populacji. Odtworzono ją dzięki osobnikom trzymanym w niewoli.
żubr kaukaski (górski) (Bison bonasus caucasicus) - mniejszy od żubra nizinnego. Zamieszkiwał niegdyś Kaukaz. Ostatni osobnik padł w 1925. Obecnie trwają prace nad odtworzeniem podgatunku na podstawie żyjących mieszańców z żubrem nizinnym. Do podgatunku zalicza się osobniki fenotypowo odpowiadające cechom żubra górskiego.
Bison bonasus hungarorum - żył na terenie południowych Karpat i Siedmiogrodu. Wymarł około 1790 roku.
żubr stepowy (Bison bonasus priscus) - występował licznie na terenie Europy w dwóch falach: pół miliona lat temu oraz około 150-100 tysięcy lat temu. Mógł mieć około dwóch metrów wysokości i trzech metrów długości. Miał długie rogi, niemal dwa razy dłuższe niż żubr nizinny.
Bison bonasus schoetensacki - zbliżony wielkością do żubra nizinnego i podobnie jak on preferował środowisko leśne. Pojawił się około miliona lat temu i wyginął około 150-100 tys. lat temu.

[edytuj] Samce i samice

Samce: masa 500-1000 kg i więcej
wysokość w kłębie 170-200 cm
Samice: masa 350-500 kg
wysokość w kłębie 160-190 cm

[edytuj] Wygląd

Głowa żubra jest stosunkowo duża i ciężka o szerokim i wypukłym czole, oczy małe, krótkie rogi skierowane do góry i zagięte do środka. Szyja żubra jest gruba, krótka z wyraźnym podgardlem. Przód tułowia wygląda na bardzo potężny na skutek silnie rozwiniętego kłębu i porastającej go kasztanowo-brunatnej sierści, która w zimie jest ciemniejsza niż latem. Sierść w dolnej części głowy, przodu i szyi jest długa, na głowie, karku i kłębie występuje grzywa złożona z włosów ościstych.

[edytuj] Pożywienie

Pokarmem żubra są zioła, trawy, liście krzewów,pąki, kora drzew (zwłaszcza brzóz).Dorosły żubr zjada od 40 do 60 kg paszy na dobę. Żerowanie zajmuje mu 50-80% czasu od wschodu do zachodu Słońca.

[edytuj] Rozród

Żubry są zwierzętami stadnymi, żyją w stadach liczących 10-15 sztuk. Na czas rui (sierpień-wrzesień) łączą się w większe stada liczące 30-40 sztuk. Dojrzałość fizyczną uzyskują stosunkowo późno, bo w wieku 8-9 lat (samce), 5-6 lat (samica). Ciąża u żubra trwa 265 dni, matka opiekuje się potomkiem do skończenia przez niego 2 roku życia. Młode po przyjściu na świat ważą od 16 do 35 kg.

[edytuj] Występowanie

Lasy mieszane z podmokłymi polanami. Na świecie żyje obecnie około 3 tys. żubrów, z czego 1200 należy do linii białowiesko-nizinnej. W Polsce żyje około 800 żubrów, z czego 169 mieszkających w Bieszczadach to żubry białowiesko-kaukaskie, reszta to żubry białowiesko-nizinne. Prawie połowa polskich żubrów zamieszkuje w Puszczy Białowieskiej. Poza tym żubry można spotkać w Puszczy Boreckiej - 72 sztuki, w Puszczy Knyszyńskiej - 26 sztuk, nadleśnictwie Wałcz - 28 sztuk. W zamkniętych hodowlach w Polsce żyje 150 żubrów, z czego 33 w ogrodach zoologicznych.

Żubr został opisany naukowo przez Karola Linneusza jako Bos bonasus. Obecnie klasyfikowany jest w rodzaju Bison razem z północnoamerykańskim bizonem (Bison bison).